Dla prawidłowego rozliczenia VAT w przypadku świadczenia usług kluczowe znaczenie ma ustalenie miejsce ich świadczenia (opodatkowania). Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że usługa została wykonana na rzecz polskiej firmy A będącej podatnikiem VAT czynnym. Zatem nabywcą usługi jest
podatnik w rozumieniu art. 28a pkt 1 ustawy o VAT. Przepis ten zawiera własną definicję podatnika na potrzeby miejsca świadczenia usług. Rozumiem, że siedziba działalności gospodarczej oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej nabywcy usługi transportowej, tj. firmy A, znajduje się w Polsce.
W analizowanej sprawie miejsce świadczenia usługi
transportu towarów taborem samochodowym z Polski na Białoruś na zlecenie polskiego podatnika VAT (mającego siedzibę działalności gospodarczej i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej) należy określić, kierując się zasadą zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT. To jest w Polsce, czyli w miejscu, gdzie usługobiorca będący podatnikiem ma siedzibę działalności gospodarczej (por. interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 sierpnia 2016 r., nr ITPP2/4512-386/16/AD). Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (zob. art. 28b ust. 1 ustawy o VAT).
Miejscem
świadczenia usług w przypadku świadczenia ich na rzecz podatnika VAT jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT stawkę
podatku w wysokości 0 proc. stosuje się do usług transportu międzynarodowego. W analizowanej sprawie towary są przewożone z Polski na Białoruś. Przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się m.in. przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej (zob. art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT). Nie jest usługą transportu międzynarodowego przewóz osób lub towarów w przypadku, gdy miejsce wyjazdu (nadania) i miejsce przyjazdu (przeznaczenia) tych osób lub towarów znajduje się na terytorium kraju, a przewóz poza terytorium kraju ma wyłącznie charakter tranzytu (zob. art. 83 ust. 4 ustawy o VAT).
W przypadku usługi obejmującej transport towarów, którego miejscem rozpoczęcia jest terytorium Polski, a miejscem zakończenia terytorium państwa trzeciego (np. Białoruś), należy uznać, że usługa ta spełnia definicję usługi transportu międzynarodowego towarów, o której mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT. Tym samym podatnik jest uprawniony na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT do zastosowania stawki podatku 0 proc., o ile posiada wszystkie niezbędne dokumenty, o których mowa w art. 3 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT (zob. interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 sierpnia 2016 r., nr ITPP2/4512-386/16/AD). Stosownie do art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT, są w przypadku transportu
towarów przez przewoźnika lub spedytora:
- list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub
- inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz
- faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora),
- z zastrzeżeniem art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT (który dotyczy towarów importowanych).
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedsiębiorca posiada kopię listu przewozowego CMR. Zatem do wykonanej usługi transportu towarów z Ciechanowa do Grodna przedsiębiorca ma prawo zastosować stawkę VAT w wysokości 0 proc. (por. interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 8 kwietnia 2016 r., nr TPP3/4512-64/16/APR).
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi (zob. art. 19a ust. 1 ustawy o VAT). W analizowanej sprawie przedsiębiorca usługę transportową wykonał 7 listopada 2017 r., a na poczet tej usługi nie otrzymał zaliczki. Zatem obowiązek podatkowy z tytułu tej usługi powstał 7 listopada 2017 r.
Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (zob. art. 29a ust. 1 ustawy o VAT). Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że za wykonaną usługę przedsiębiorca ma otrzymać 14 000 zł i na taką kwotę wystawić fakturę. Biorąc pod uwagę, że w analizowanej sprawie podatek należny nie wystąpi, z uwagi na objęcie usługi 0-proc. stawką VAT, podstawą opodatkowania będzie cała kwota brutto należnego wynagrodzenia, tj. 14 000 zł. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedsiębiorca wystawił fakturę 8 listopada 2017 r., tj. przed upływem terminu określonego w art. 106i ust. 1 ustawy o VAT. Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę (zob. art. 106i ust. 1 ustawy o VAT).
Podsumowując, podatek należny z tytułu tej usługi wyniesie 0 proc. (z uwagi na objęcie jej 0 proc. stawką VAT), a podstawa opodatkowania wyniesie 14 000 zł. Należy ją wykazać w deklaracji VAT-7 za listopad 2017 r.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że usługę wykonano w ramach działalności gospodarczej, a zatem uzyskane z tytułu tej usługi przychody należy zakwalifikować do źródła przychodów, jakim jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT pozarolnicza działalność gospodarcza. Za przychód z pozarolniczej działalności, w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W analizowanej sprawie przychodem przedsiębiorcy będzie cała kwota wynagrodzenia z tytułu wykonanej usługi transportu towarów, tj. 14 000 zł. VAT z uwagi na objęcie tych usług preferencyjną 0-proc. stawką VAT nie wystąpi.
Za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, stosownie do reguły zawartej w art. 14 ust. 1c ustawy o PIT, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1) wystawienia faktury, albo
2) uregulowania należności.
W analizowanej sprawie usługa transportu towarów została wykonana 7 listopada 2017 r. i to ona decyduje o dacie przychodu, gdyż wystawienie faktury miało miejsce 8 listopada 2017 r., a do dnia wystawienia (a właściwie doręczenia faktury) przedsiębiorca nie otrzymał zapłaty. Z przedstawionego stanu faktycznego wnika, że przedsiębiorca rozlicza się na zasadach podatku liniowego, a zatem przychody z działalności gospodarczej obejmuje jednolitą 19-proc. stawką PIT.
PIT od tej usługi (bez uwzględniania kosztów uzyskania przychodów z nią związanych, które nie są znane) wyniesie zatem 2660 zł (14 000 zł x 19 proc.).
Zatem obliczając zaliczkę za listopad 2017 r., przedsiębiorca powinien uwzględnić przychody z tytułu tej usługi w kwocie 14 000 zł i PIT w kwocie 2660 zł.
Schemat rozliczenia przedsiębiorcy*
– należny: nie wystąpi (w przypadku świadczenia usług opodatkowanych w kraju według 0 proc. stawki wykazujemy w deklaracji VAT-7 tylko podstawę opodatkowania w poz. 13)
– koszty uzyskania przychodów (KUP): nie wystąpią (nie są znane)
2. W JAKIEJ DEKLARACJI WYKAZAĆ PODATEK:
VAT: deklaracja VAT-7 (podstawa opodatkowania w poz. 13: 14 000 zł)
PIT: nie ma obowiązku składania deklaracji zaliczkowej, przedsiębiorca powinien jednak uwzględnić przedmiotowe przychody w kwocie 14 000 zł przy obliczeniu zaliczki na PIT, którą trzeba wpłacić do urzędu skarbowego, a po zakończeniu roku podatkowego uwzględnić w zeznaniu PIT-36L
3. TERMIN ZŁOŻENIA DEKLARACJI:
VAT-7: 27 grudnia 2017 r. (25 i 26 grudnia 2017 r. to święta)
PIT-36L: 30 kwietnia 2018 r.
* W schemacie rozliczenia pominięte zostały inne zdarzenia/czynności, rozliczenia wydatków związanych z wykonaniem tej usługi.
Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.).
Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.).