TEZA: Przejazdy pracownika z miejsca garażowania samochodów do miejsca wykonywania obowiązków służbowych nie będą powodować powstania przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia.
Nr IBPB-2-1/4511-264/15/PM
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA DYREKTORA IZBY SKARBOWEJ
z 25 sierpnia 2015 r.
PROBLEM
Spółka z o.o., mająca siedzibę w Polsce, wchodzi w skład międzynarodowej grupy kapitałowej. Podstawowym przedmiotem jej działalności jest produkcja samochodów osobowych oraz jednostek napędowych do samochodów w dwóch lokalizacjach.
W ramach działalności spółka użytkuje samochody (stanowiące jej własność), które przydzielane są zatrudnionym pracownikom w celu umożliwienia im właściwego wykonywania powierzonych zadań służbowych we wspomnianych dwóch lokalizacjach. Obecnie spółka planuje dokonanie zmian w wewnętrznych regulacjach dotyczących użytkowania pojazdów. W regulaminie korzystania z samochodów przewidziana będzie m.in. możliwość wyznaczenia danemu pracownikowi, w ramach wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych, miejsca parkowania (garażowania) samochodu służbowego w miejscu jego zamieszkania.
W przypadkach gdy każdorazowe pozostawianie samochodu przy siedzibie (oddziale) spółki będzie wiązać się ze zbędnymi nakładami czasu i kosztów, a jednocześnie wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania pracownika będzie zapewniać bezpieczeństwo samochodu oraz bezpośrednią gotowość do jego użytkowania w celu świadczenia pracy, spółka zawrze z pracownikiem umowę. Wynikać z niej będzie m.in. obowiązek pracownika do zapewnienia bezpieczeństwa powierzonego mu samochodu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem.
Fiskus może nawet zważyć buty
Fiskus może nawet zważyć buty

Zobacz również
W konsekwencji parkowanie samochodów służbowych przez pracowników po godzinach pracy będzie następowało w miejscu ich zamieszkania (albo w jego pobliżu), a więc w miejscu innym niż siedziba spółki lub inne miejsce wykonywania pracy. Oznacza to, że pracownicy w celu dotarcia do miejsca wykonywania pracy będą odbywali tymi samochodami przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem. Przejazdy te nie będą wiązały się z uzyskaniem przez pracowników osobistych korzyści, lecz będą stanowić realizację ich zadań służbowych.
Czy zatem przejazdy pracowników, z którymi zostanie zawarta umowa, spowodują powstanie przychodu ze stosunku pracy na gruncie PIT, a w konsekwencji także powstanie obowiązków płatnika PIT po stronie spółki?
ODPOWIEDŹ IZBY
Przejazdy pracowników spółki z o.o., z którymi zostanie zawarta umowa, z miejsca garażowania/parkowania samochodu służbowego do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (do siedziby spółki bądź innego miejsca wykonywania pracy) i z powrotem, nie spowodują powstania przychodu ze stosunku pracy na gruncie PIT. W związku z tym na spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 ustawy z 26 lipca 1991 r. o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 wspomnianej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Przepisy ustawy o PIT dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania powierzonego pracownikowi mienia pracodawcy oraz dbanie o nie, przewidzianych w ustawie z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.).
W świetle przepisów kodeksu pracy samochody służbowe powierzone pracownikom w sposób opisany powyżej stanowić będą mienie powierzone pracownikowi z obowiązkiem jego zwrotu. Zatem korzystanie z samochodu w celu dojazdu z miejsca gwarantującego stały nadzór nad powierzonym samochodem służbowym (np. z miejsca zamieszkania pracownika) do siedziby spółki lub innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem będzie stanowić w dalszym ciągu realizację obowiązków służbowych spoczywających na pracowniku. Pracownik przejmie bowiem od spółki (jako pracodawcy) pieczę nad powierzonym samochodem i będzie zobowiązany do wykonywania czynności związanych z jego bezpiecznym przechowywaniem.
Należy także odróżnić z jednej strony wykorzystywanie samochodu do celów prywatnych od przejazdów odbywających się w związku z realizacją zadań wynikających ze stosunku pracy. Specyfika pracy na niektórych stanowiskach (dla których spółka planuje podpisywanie umów), jak też uwarunkowania związane z prowadzeniem działalności w kilku lokalizacjach powodują, że przejazdy pracowników mają na celu zapewnienie właściwej i efektywnej organizacji pracy. W takich przypadkach brak jest interesu osobistego pracowników w korzystaniu z samochodów służbowych. W opisywanym przypadku każdorazowe pozostawienie samochodów służbowych w siedzibie spółki byłoby niecelowe, gdyż pracownicy musieliby niejednokrotnie dojeżdżać do jej siedziby w celu zabrania samochodu służbowego, co wiązałoby się ze znacznymi nakładami czasu i kosztów. W konsekwencji przejazdy pracownika z miejsca garażowania samochodów do miejsca wykonywania obowiązków służbowych nie będą powodować powstania przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia, a w konsekwencji ich wartości nie będzie można uznać za dodatkowy przychód pracownika ze stosunku pracy.
Tym samym spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (w myśl art. 31 ustawy o PIT).