Wspólnik, który otrzymuje od spółki równowartość podatku należnego z tytułu wniesienia aportu, nie ma z tego tytułu żadnego przysporzenia – orzekł krakowski WSA
Chodziło o komandytariuszy, którzy zamierzali wnieść do spółki komandytowej znaki towarowe. Taki aport podlega opodatkowaniu, w związku z tym planowali wystawienie faktury. Wykazana w niej wartość netto miała odpowiadać wartości udziału kapitałowego uzyskanego przez nich w zamian za wnoszony wkład. Oprócz tego spółka miała im wypłacić – w gotówce – równowartość podatku VAT wynikającego również z faktury.
Spór z fiskusem dotyczył tego, czy wypłacona przez spółkę kwota jest dla nich przychodem, od którego powinni zapłacić PIT.
Wspólnicy wskazywali na art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, z którego wprost wynika, że za przychód uważa się kwotę netto, czyli bez VAT.
Dyrektor izby skarbowej był jednak innego zdania. Wyjaśnił, że wypłacona gotówką równowartość VAT nie ma charakteru podatku, więc nie dotyczy jej wskazany przez wspólników przepis.
Na paragonie musi być nazwa usługi
Na paragonie musi być nazwa usługi

Zobacz również
Nie jest to przede wszystkim świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa o charakterze nieodpłatnym, przymusowym, bezzwrotnym i nałożonym przez ustawę, jak każe art. 6 ordynacji podatkowej – podkreślił dyrektor. Z tego powodu uznał, że pieniądze, które otrzymali wspólnicy od spółki, są ich przychodem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stanął jednak po stronie wspólników. Zdaniem sądu zapłaconą przez spółkę równowartość VAT należy uznać za podatek. Potwierdza to m.in. to, że wspólnicy po jej otrzymaniu wpłacą ją jako podatek należny do urzędu skarbowego, a spółka odliczy ją jako podatek naliczony.
Sąd zwrócił uwagę na to, że wspólnicy nie otrzymują z tego tytułu żadnego trwałego przysporzenia.
Wyrok jest nieprawomocny.
Uwaga na umowy
Wyrok mógłby być inny, gdyby spółka i wnoszący aport wspólnicy zawarli odrębną umowę, w której zgodziliby się na przekazanie równowartości VAT. Wówczas fiskus i sądy administracyjne mogą uznać, że taka dodatkowa płatność jest przychodem podlegającym opodatkowaniu. Przykładem jest prawomocny wyrok WSA w Warszawie z 21 lutego 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 1277/10). Na ryzyko takiego rozstrzygnięcia zwracają uwagę także eksperci. Wskazują, że podatnicy często wadliwie informują fiskusa, iż uzyskali refundację VAT na podstawie dodatkowej umowy, podczas gdy w istocie nabywca zapłacił im jedynie równowartość zapłaty podatku należnego wliczonego w cenę sprzedaży.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Krakowie z 24 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1865/14.