Dozór nad osobami starszymi i przewlekle chorymi za pomocą czujników i technologii GPS nie jest zwolniony z VAT – orzekł NSA.
Sąd wyjaśnił, że preferencja jest możliwa tylko wtedy, gdy opiekun troszczy się o pacjenta i to w miejscu jego zamieszkania. Nie da się tego zrobić bez bezpośredniego kontaktu – wyjaśnił sędzia Artur Mudrecki.
Sprawa dotyczyła firmy oferującej urządzenia monitorujące. W ofercie miała m.in. telefony z GPS i monitoringiem upadków oraz bezprzewodowe czujniki montowane w domach osób starszych i przewlekle chorych. Dzięki nim pacjenci mogli być nadzorowani 24 godziny na dobę. Gdy np. upadli albo przez dłuższy czas znajdowali się w bezruchu, urządzenia przesyłały sygnał do centrum monitoringu prowadzonego przez spółkę, które następnie powiadamiało rodzinę albo pogotowie. Urządzenia były też wyposażone w przycisk alarmowy, który pacjent mógł wcisnąć w nagłych sytuacjach. Dzięki temu po kilku minutach na miejscu mogła się zjawić karetka.
Firma oferująca te usługi i produkty uważała, że w ten sposób świadczy opiekę nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi i w podeszłym wieku oraz dostarcza towary z nią związane. Powinna więc być zwolniona z podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uważał inaczej. Stwierdził, że monitoring za pomocą nowoczesnych technologii nie jest tym samym co sprawowanie opieki.
– Opieka oznacza troskliwe zajmowanie się kimś, dbanie o niego, zaspokajanie jego potrzeb, a spółka oferuje w zasadzie usługę dozoru – stwierdził.
Dodał, że przepis wprowadza także wymóg sprawowania opieki w miejscu zamieszkania chorego, co wymaga fizycznej obecności opiekuna.
WSA w Warszawie przyznał rację firmie. Orzekł, że dozór jest formą opieki i jako taki powinien być objęty zwolnieniem z VAT. Poza tym z przepisu nie wynika, by dozór musiał być sprawowany osobiście – stwierdził WSA.
NSA nie podzielił tego poglądu. Sędzia Mudrecki zwrócił uwagę na to, że polskie zwolnienie trzeba odczytywać w kontekście zwolnienia przewidzianego w dyrektywie VAT. – Unijne przepisy zwalniają z podatku świadczenie usług i dostawę towarów ściśle związanych z opieką i pomocą społeczną, wraz z usługami świadczonymi przez domy spokojnej starości – przypomniał sędzia, powołując się na art. 132 ust. 1 pkt g dyrektywy.
