Subskrybuj nas na Youtube
● W jaki sposób amortyzować wyposażenie pokoju medycznego
● Czy sprzedaż działek po podziale gruntu rolnego podlega VAT
● Czy można amortyzować część mieszkania, w którym jest prowadzona działalność
● Jaka jest stawka podatku od towarów i usług dla trofeów myśliwskich
● Spółka z o.o. jest w trakcie realizacji inwestycji budowy centrum biurowo-handlowo-usługowego (galeria handlowa). W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji spółka dokonała m.in. wyposażenia pokoju medycznego w komplet mebli wyposażenia medycznego. Wyposażenie pokoju medycznego zostało przez spółkę nabyte i będzie wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Okres używania urządzeń jest dłuższy niż rok. Wyposażenie to stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały zamontowane. Posiadają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość, zgodnie z przeznaczeniem. Czy komplet mebli wyposażenia medycznego budynku galerii handlowej może stanowić odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji?
Marcin Łukasiewicz
specjalista z zakresu podatków
Stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy o CIT, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, tj. umowy leasingu, zwane środkami trwałymi.
Zatem ww. składniki majątku (m.in. inne przedmioty) zalicza się do środków trwałych podlegających amortyzacji, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:
● stanowią one własność lub współwłasność podatnika,
● zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
● są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
● przewidywany okres używania takich składników na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,
● składniki te są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności albo zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (leasingu operacyjnego),
● składniki nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.
Należy zatem stwierdzić, że nabyty przez spółkę (stanowiący jej własność) komplet mebli wyposażenia medycznego (kompletny i zdatny do użytku) z zamiarem wykorzystywania przez okres dłuższy niż rok na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (jako wyposażenie pokoju medycznego w budynku galerii handlowej) stanowi odrębne środki trwałe podlegające amortyzacji. Potwierdza to interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 23 grudnia 2014 r., nr IPTPB3/423-297/14-6/GG.
Komplet mebli wyposażenia medycznego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych można zaklasyfikować do podgrupy 808 – Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie pozostałe.
Dla tych narzędzi, przyrządów, ruchomości i wyposażenia właściwa będzie 20-proc. roczna stawka amortyzacyjna.
Podstawa prawna
Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.).
● W 1982 r. w drodze aktu notarialnego podatniczka kupiła niezabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni 1,4679 ha, która weszła w skład jej majątku osobistego. Do dziś nieruchomość jest wykorzystywana na cele rolnicze. Plan zagospodarowania przestrzennego gminy zakwalifikował tę nieruchomość jako przeznaczoną pod budownictwo mieszkaniowe. Podatniczka zamierza podzielić posiadaną nieruchomość na 12 działek budowlanych i je sprzedać. Podatniczka jest rolnikiem ryczałtowym i korzysta ze zwolnienia z VAT. Czy sprzedaż działek budowlanych powstałych w wyniku podziału gospodarstwa rolnego podlega opodatkowaniu VAT?
Paulina Bąk
konsultant w dziale doradztwa podatkowego BDO
Nie. Opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Z kolei z dostawą mamy do czynienia w sytuacji przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT.
Zatem warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W analizowanej sprawie trudno podatniczkę uznać za podatnika VAT w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości gruntowej. Mimo że grunt spełnia definicję towaru, to nie można uznać, że planując sprzedaż opisanych działek, podatniczka działa w charakterze handlowca. Nabycie gruntu nie nastąpiło w celach zarobkowych, lecz działki gruntu zostały zakupione do majątku osobistego. Nieruchomości tych podatniczka nie wykorzystywała do prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, sprzedając działki, podatniczka może korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Czynności sprzedaży oznaczają więc działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Podatniczka będzie zbywać grunty należące do majątku prywatnego.
Z orzecznictwa sądowego w tym obszarze wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych świadczy o tym, iż czynności te przybierają formę zawodową (wyroki m.in.: Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1536/10, z 9 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 1658/11, z 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1656/11) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z 14 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 730/11). Podatniczka nie podejmowała żadnych z tych działań, zatem o obowiązkach w VAT nie może być mowy.
Takie stanowisko potwierdził również dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja nr ITPP3/4512-564/15/AP z 12 stycznia 2016 r.). ©?
Podstawa prawna
Art. 5, art. 7 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).
● Podatnik świadczy usługi w zakresie projektowania i tworzenia stron internetowych. Działalność prowadzi w swoim mieszkaniu, w którym przeznaczył do pracy jeden pokój. Czy może amortyzować część mieszkania?
Rafał Styczyński
doradca podatkowy
Nie ma przeszkód, aby dokonywać amortyzacji części mieszkania, w którym jest prowadzona działalność.
Amortyzacja to prawny wyraz zużycia obiektów majątkowych, których wartość nabycia nie zostaje zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Funkcją amortyzacji jest rozłożenie w czasie kosztu poniesionego przez podatnika przez okres dłuższy niż rok podatkowy. Amortyzacji podlegają co do zasady budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, a także inne przedmioty.
Trzeba zaznaczyć, że amortyzowane składniki majątku muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika.
Przepisy nie zawierają żadnych ograniczeń dotyczących amortyzacji w sytuacji, gdy działalność jest prowadzona w mieszkaniu. Jednak odpisów amortyzacyjnych można dokonywać tylko od części wykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej. Również organy podatkowe akceptują możliwość amortyzacji części mieszkania przeznaczonej do działalności gospodarczej. Potwierdził to np. dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji nr ITPB1/415-367/14/MW z 25 czerwca 2015 r. Czytamy w niej:
„(...) należy stwierdzić, że skoro wnioskodawca wykorzystuje jedynie część nabytego lokalu mieszkalnego na cele związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a w części lokal ten przeznaczony jest na cele osobiste – mieszkaniowe, to może wprowadzić mieszkanie do ewidencji środków trwałych, jednak – zgodnie z art. 22f ust. 4 ustawy o PIT – może dokonywać odpisów amortyzacyjnych wyłącznie od części jego wartości początkowej odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego lokalu mieszkalnego”.
Istotną kwestią jest określenie wartości początkowej środka trwałego (w naszym przypadku mieszkania). Wartość ta będzie bowiem stanowiła podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, a co za tym idzie – będzie wpływała na ich wysokość.
W przypadku mieszkania nabytego odpłatnie sprawa jest o tyle prosta, że w zasadzie wartością początkową będzie cena jego nabycia powiększona o koszty związane z jego nabyciem (np. koszty opłat notarialnych) oraz ewentualnie pomniejszona o VAT (jeżeli podatnikowi przysługuje takie obniżenie zgodnie z przepisami ustawy o VAT).
W przypadku lokali mieszkalnych wartość początkową możemy określić metodą uproszczoną. W tym przypadku wartość początkową stanowi iloczyn powierzchni lokalu i kwoty równej 988 zł.
Co niezwykle istotne, amortyzujemy tylko część wykorzystywaną do prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładowo jeżeli wartość mieszkania wynosi 200 tys. zł, a do celów działalności gospodarczej wykorzystujemy tylko pokój, który stanowi 1/4 powierzchni całego lokalu, to wartość, jaką amortyzujemy, wyniesie 200 000 zł x 25 proc. = 50 000 zł. ©?
Podstawa prawna
Art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
● Po dokonanym odstrzale tusze zwierząt łownych w skórach, wypatroszone, przeznaczone do dalszego przerobu spożywczego, zgrupowane w PKWiU 10.11.39.0, są odstawiane do punktu skupu zwierzyny, natomiast trofea myśliwskie w postaci poroży, grandli, rapci, racic, szabli i czaszek zgrupowane w PKWiU 10.11.60.0 zostają odsprzedane myśliwemu. Czy dla produktów i usług związanych z łowiectwem w zakresie sprzedaży trofeów myśliwskich (tj. odpowiednio spreparowanych części ciała charakterystycznych dla danego gatunku, wyróżniających się specyficznymi cechami, pod warunkiem że nie zostały poddane procesowi wykraczającemu poza tarcie, skrobanie, czyszczenie, usunięcie zbędnych części, wyrównywanie brzegów, rozszczepianie, przycinanie inne niż dla nadania kształtu, zgrubne struganie, prostowanie lub spłaszczanie) mieszczących się w PKWiU 10.11.60.0 „Odpady zwierzęce surowe, niejadalne” dotyczących poroży, grandli, rapci, racic, szabli, czaszek – właściwa jest 5 proc. stawka VAT?
Marcin Łukasiewicz
specjalista z zakresu podatków
Stosownie do art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 17 załącznika nr 10 do ustawy o VAT stawkę podatku VAT stosuje się w klasyfikowanych w grupowaniu ex 10.1 PKWIU 2008 towarów w postaci: Mięso i wyroby z mięsa, zakonserwowane, z wyłączeniem:
1) tłuszczów technicznych,
2) produktów ubocznych garbarń,
3) skór i skórek, niejadalnych,
4) piór, puchu, pierza i skórek ptaków,
5) wełny szarpanej,
6) odpadów zwierzęcych surowych, niejadalnych (PKWiU ex 10.11.60.0) – z wyjątkiem jelit, pęcherzy i żołądków.
Trofea myśliwskie takie jak poroża, grandle, rapcie, racice, szable, czaszki, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 10.11.60.0 jako „Odpady zwierzęce surowe, niejadalne” mieszczą się w poz. 17 załącznika nr 10 do ustawy o VAT.
Zatem przedmiotowe trofea myśliwskie sklasyfikowane pod symbolem 10.11.60.0 „Odpady zwierzęce surowe, niejadalne” podlegają opodatkowaniu preferencyjną 5-proc. stawką VAT na podstawie art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 17 załącznika nr 10 do ustawy o VAT (patrz też interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 31 października 2011 r., nr IPTPP2/443-417/11-2/AW).
Warto pamiętać, że prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Od 1 stycznia 2011 r. jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. nr 207, poz. 1293 ze zm.).
Podstawa prawna
Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).