Sąd przywołał wcześniejsze orzeczenia, również niekorzystne dla naukowców (sygn. akt II FSK 603/12, II FSK 834/12, II FSK 331/12).
Reklama
Chodziło o adiunkta, który w 2009 r. został laureatem programu ministra nauki i szkolnictwa wyższego „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców”. Dzięki temu uzyskał możliwość prowadzenia badań na zagranicznej uczelni. Od macierzystego uniwersytetu otrzymał na ten cel pieniądze. Zostały one wypłacone na podstawie ustawy o zasadach finansowania nauki (Dz.U. z 2010 r. nr 96, poz. 615). Adiunkt opłacił z nich koszty podróży i pobytu za granicą. Uważał, że nie powinien zapłacić od nich podatku, bo – jak argumentował – był to rodzaj stypendium naukowego bądź grantu. Nie ma przy tym znaczenia, że zostały wypłacone jednorazowo, a nie cyklicznie – twierdził. Powoływał się na zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 39 i pkt 40 ustawy o PIT. Podkreślał, że tego samego zdania na temat opodatkowania wypłat jest resort nauki.
Reklama
Izba skarbowa uznała, że wypłacone pieniądze nie są ani stypendium naukowym, ani grantem. Naukowiec musi więc zapłacić podatek jak od przychodu z innych źródeł.
Po stronie adiunkta stanął WSA w Warszawie. Orzekł, że może on skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o PIT. Otrzymał bowiem pomoc materialną na podstawie przepisów prawa o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 572 ze zm.).
Naczelny Sąd Administracyjny wczoraj uchylił wyrok WSA. Uznał, że mobilni naukowcy nie mogą powoływać się na zwolnienie zapisane w art. 21 ust. 1 pkt 40. Nie otrzymują bowiem pieniędzy na podstawie prawa o szkolnictwie wyższym, tylko ustawy o finansowaniu nauki.
Wygrana na podstawie innych przepisów
Część mobilnych naukowców wygrywa z fiskusem, ale powołują się na inne przepisy – art. 21 ust. 1 pkt 16 lub art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT. Pierwszy dotyczy diet z tytułu podróży służbowych, zwolnionych z podatku do wysokości określonej w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 29 stycznia 2013 r. (Dz.U. poz. 167). Możliwość taką potwierdził WSA w Poznaniu w wyroku z 25 czerwca 2014 r. (sygn. akt I SA/Po 163/14, nieprawomocny).
Drugi przepis dotyczy środków na podwyższenie kwalifikacji zawodowych. W tej sprawie korzystnie dla naukowców WSA w Gdańsku w wyroku z 3 grudnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Gd 1296/13.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 22 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2400/12
Komentarze(1)
Pokaż:
Kochani "mobilni". Gdybyscie nie jechali za granice "on leave" z ciepla posadka w kraju, czekajaca na Was po powrocie, a w wyniku uznania Waszych kompetencji i zatrudnienia Was z funduszy uczelni gdzie pracujecie, nie mieli byscie takich problemow. Dostali byscie pensje odpowiadajaca Waszym kompetencjom i zaplacili od niej podatek zgodnie z polskim prawodawstwem i dwustronnymi umowami o unikaniu podwojnego opodatkowania.
Twierdzenie dla celow podatkowych, ze wyjezdzacie "po nauki" osmiesza caly program, a przede wszystkim Wasze kompetencje merytoryczne. Osobiscie uwazam, ze szkoda pieniedzy polskich podatnikow dla osob, ktore nie sa w stanie wygrac konkursow oglaszanych przez zagraniczne uczelnie/jednostki naukowe.
Last but not least. Takie osoby "mobilne po nauki" dodatkowo blokuja w kraju etaty osobom naprawde mobilnym i mpotarfiacym sie odnalezc wkonkurencji miedzynarodowej bez bycia na garnuszku polskich podatnikow. Zwyczajnie wstyd.