Pracodawcy, którzy ponoszą wydatki na motywowanie współpracujących z nimi handlowców, mogą mieć problem z rozliczeniem ich jako koszty podatkowe
ikona lupy />
Dziennik Gazeta Prawna
Zdaniem fiskusa to rywalizacja między jednoosobowymi przedsiębiorcami, a nie dodatkowe ich motywowanie służy osiągnięciu przychodu firmy. Takie restrykcyjne stanowisko potwierdzać zaczęły sądy administracyjne.
Problem dotyczy nie tylko wydatków na organizację zwykłych imprez integracyjnych, lecz także szkoleń z częścią miękką, czyli elementami rozrywkowymi. Uczestniczą w nich zarówno etatowi pracownicy, jak i współpracujący z firmami jednoosobowi przedsiębiorcy, np. przedstawiciele handlowi. Poniesione wydatki firma chce zazwyczaj ująć w kosztach podatkowych i pomniejszyć o nie swój przychód. Z częścią przypadającą na handlowców pojawił się jednak problem.
Zdaniem pracodawców każdy taki wydatek może być zaliczony do kosztów podatkowych. Argumentują, że ponoszą je w celu zwiększenia motywacji do pracy u wszystkich zaproszonych, bez względu na rodzaj umowy. To zaś przekłada się na zwiększenie przychodu firmy, więc spełnia najważniejszy warunek rozliczenia wydatku jako firmowego kosztu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851).
Fiskus zgadza się tylko w części. Przyznaje, że koszty poniesione na integrację pracowników mają związek z przychodem firmowym, ale nie widzi go w przypadku zaproszonych handlowców. Przykładem takiego stanowiska jest interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 grudnia 2013 r. (nr IBPBI/2/423-1169/13/PP).

Zawsze zmotywowani

W czerwcu podobnym problemem zajął się także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie. W nieprawomocnym wyroku z 24 czerwca 2014 r. (sygn. akt I SA/Rz 321/14) przyznał rację fiskusowi. Chodziło o spółkę organizującą szkolenia połączone z imprezą integracyjną zarówno dla pracowników, jak i współpracujących handlowców. Zapytała ona izbę skarbową, czy wydatki, które ponosi, mogą być rozliczone w kosztach podatkowych. Sama była zdania, że tak. Podkreślała, że inwestuje w ten sposób w zwiększenie motywacji do pracy wszystkich zaproszonych osób. Wyjaśniała też, że nie jest to wydatek na reprezentację wyłączony z katalogu kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.
Izba skarbowa nie zgodziła się co do wydatków na integrację handlowców. Stwierdziła, że dla zwiększenia przychodu spółki ważniejsza jest ich wzajemna rywalizacja, a nie integracja z firmą. Takiego zdania był też rzeszowski WSA. Sąd przypomniał, że handlowcy są samodzielnymi przedsiębiorcami i nie trzeba ich w związku z tym motywować do pracy tak samo jak pracowników na etacie. To sam przedsiębiorca odpowiada za wynik finansowy swojej firmy i to on samodzielnie podejmuje działania mające przynieść jej jak największe korzyści – zauważył sąd. Podsumował, że takie spotkania służą raczej handlowcom po to, aby zaprezentować przed spółką swój profesjonalny wizerunek jako osób, z którymi warto kontynuować współpracę. Skoro tak, to wydatki na nie są kosztem reprezentacji, który nie może pomniejszyć przychodu.
Będzie jedna suma ubezpieczeniowa dla biura rachunkowego

Zobacz również

Sąd zbyt restrykcyjny

Zdaniem Katarzyny Szafrańskiej-Blank, starszej menedżer w PwC, trudno uznać sporne wydatki za koszt reprezentacji. Ekspertka zauważa, że firmie nie musiało zależeć na korzystnym zaprezentowaniu się przed handlowcami, a chodziło raczej o zwiększenie efektywności ich pracy. Takiego samego zdania jest Natalia Nowicka, starszy konsultant w EY. Ekspertka zwraca także uwagę, że działania przedstawicieli handlowych zazwyczaj przyczyniają się do osiągnięcia przychodu przez firmę w takim samym stopniu jak praca zatrudnionych na etacie. Oznacza to, że fiskus nie powinien dyskryminować tych pierwszych tylko przez to, że współpracują z firmą na podstawie innej umowy niż o pracę. A skoro tak, to zdaniem ekspertki EY nie ma formalnych przeszkód, aby takie wydatki były rozliczone jako koszty podatkowe.
Eliza Skotnicka, menedżer w EY, podsumowuje, że firmy, które chcą ująć takie wydatki w katalogu kosztów, mogą np. uwzględnić w umowie z handlowcem obowiązek jego uczestniczenia w spotkaniach szkoleniowo-integracyjnych jako element współdziałania w wykonaniu umowy. Zastrzega, że jeśli problem dotyczy naprawdę istotnych kwot, warto jednak wystąpić o wydanie interpretacji indywidualnej.