Do spółki osobowej przystąpili nowi wspólnicy, zarówno osoby fizyczne, jak i firmy. Od tego dnia spółka nabywa – jako wkład lub kupuje – od swoich wspólników składniki majątkowe, m.in. nieruchomości. Nabywa również majątek od innych osób niż wspólnicy. W momencie podpisywania aktu notarialnego, który potwierdza sprzedaż nieruchomości przez wspólnika spółce, notariusz pobiera podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC). W przypadku innych składników majątkowych niż nieruchomości spółka sama płaci PCC. Problem polegał na tym, czy wspólnicy zapłacony przez spółkę podatek od czynności cywilnoprawnych mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce. Ich zdaniem przepisy podatkowe dają im takie prawo.

2 proc. wynosi podatek od czynności cywilnoprawnych od umów sprzedaży

Sąd orzekł, że zastosowanie w sprawie będzie miał art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.).
Określa on, że źródłem przychodów jest działalność gospodarcza. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uzasadnił, że spółki osobowe zawsze powstają w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Nie ma więc wątpliwości, że wartość zapłaconego przez spółkę podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi dla wszystkich wspólników spółki, proporcjonalnie do ich udziału w zysku/stracie spółki, koszt uzyskania przychodu z prowadzonej przez nich w formie spółki pozarolniczej działalności gospodarczej.
Zgodnie natomiast z przepisami ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 z późn. zm.) opodatkowaniu podlegają umowy spółki, w tym również wniesienie i podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 2 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1930 i 1931/11.