Niedawne interpretacje indywidualne dyrektora KIS prowadzą do wniosku, że wynagrodzenie wypłacane za usługi pośrednictwa na rzecz podmiotów powiązanych oraz z rajów podatkowych nie może być w pełnej wysokości kosztem podatkowym. Podważa to zasadność zlecania pośrednictwa takim podmiotom. Z drugiej strony zlecanie ich firmom niepowiązanym może rodzić zagrożenie ujawnienia istotnych informacji biznesowych.

Ograniczenie kosztów w CIT

Począwszy od 1 stycznia 2018 r. koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze są limitowane. Jeśli przekroczą 3 mln zł, mogą być kosztem podatkowym tylko do wysokości 5 proc. podatkowej EBITDA. Ograniczenie ma zastosowanie, jeżeli wydatki poniesiono na rzecz podmiotów powiązanych albo podmiotów z rajów podatkowych.
Pomocne w określaniu wydatków, które podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów podatkowych, mogą być stanowiska organów podatkowych w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła. Uznają one, że wynagrodzenie wypłacane na rzecz pośrednika nie jest obciążone podatkiem u źródła. Usługi pośrednictwa nie stanowią również usług o podobnym charakterze (np. do usług reklamowych). Takie stanowisko spotkamy w interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 lutego 2018 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.375.2017.2.JP) i interpretacji dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 31 sierpnia 2015 r. (sygn. IPTPB3/4510-196/15-2/IR).

A jednak podobne

Niestety, w ostatnim czasie pojawiły się interpretacje, zgodnie z którymi usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów, nabywane od podmiotów powiązanych, podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów podatkowych, np. z 12 lipca 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.230.2018.1.MM) i z 25 maja 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.98.2018.2. MG). Zdaniem organów czynności polegające na wyszukiwaniu klientów i pośredniczeniu w zawieraniu umów są ściśle powiązane z promowaniem produktów.
W ocenie dyrektora KIS trudno wyobrazić sobie usługę wyszukiwania klientów bez jednoczesnego promowania produktu i przekazywania informacji o nim. Czynności te są podobne do usług reklamowych, przez co usługi pośrednictwa podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów podatkowych do wysokości 5 proc. podatkowej EBITDA, jeżeli są nabywane od podmiotów powiązanych.

Wnioski z interpretacji

Z porównania przytoczonych interpretacji wynika, że usługi pośrednictwa nie są podobne do usług reklamowych, jeżeli oceniamy obowiązek poboru podatku u źródła. Są jednak zbliżone do usług reklamowych, jeżeli oceniamy prawo podatnika do zaliczenia ich do kosztów podatkowych w pełnej wysokości. Organy podatkowe odmiennie więc interpretują pojęcie „usług o podobnym charakterze” pomimo identycznego brzmienia przepisów.
Taka niejednorodna kwalifikacja usług pośrednictwa prowadzi do braku zaufania podatników do fiskusa i niepewności stosowania prawa.