Wyspecjalizowany urząd skarbowy ma prawo orzekać o odpowiedzialności płatnika za niewpłacone zaliczki na PIT – wynika z wyroku NSA.
Chodziło o spółkę prowadzącą sieć kasyn. W trakcie jednej z kontroli urzędnicy fiskusa wykryli, że nie potrącała ona w 2009 r. zaliczek na PIT od napiwków, które otrzymywali krupierzy. Kontrolujący uznali, że był to przychód ze stosunku pracy, który powinien być rozliczany podobnie jak zasadnicze wynagrodzenie.
W efekcie naczelnik urzędu skarbowego rozpoczął w lipcu 2014 r. postępowanie podatkowe w sprawie odpowiedzialności spółki jako płatnika. Jego decyzję podtrzymał dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.
Informatyka w służbie fiskusa. Czego zabrakło polskim służbom skarbowym w walce o VAT?
Informatyka w służbie fiskusa. Czego zabrakło polskim służbom skarbowym w walce o VAT?

Zobacz również
Spółka zaskarżyła obie decyzje do sądu. Twierdziła, że wydano je z naruszeniem przepisów o właściwości miejscowej. Uważała, że kontroli mógł u niej dokonać tylko urząd właściwy terytorialnie, zgodnie z art. 17 ordynacji podatkowej. Tymczasem przeprowadził je i decyzję wydał naczelnik wyspecjalizowanego urzędu skarbowego. Zatem decyzja ta, podobnie jak i decyzja dyrektora izby były nieważne, a ewentualne zobowiązanie podatkowe już się przedawniło – argumentowała spółka.
Fiskus odpierał jej zarzuty, wskazując, że właściwy jest dla niej wyspecjalizowany urząd skarbowy, zgodnie z ówczesnym art. 5 ust. 9a–9b ustawy o urzędach i izbach skarbowych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 578 ze zm.).
Ustawa o urzędach i izbach skarbowych została wprawdzie uchylona wraz z powstaniem od marca 2017 r. Krajowej Administracji Skarbowej, ale zasady dotyczące funkcjonowania wyspecjalizowanych urzędów nie zmieniły się. Docelowo ich obowiązki ma przejąć jedno wyspecjalizowane Centrum Obsługi Kluczowych Podmiotów, ale na razie jego utworzenie się opóźnia (patrz. „Superfiskus rodzi się w bólach”, DGP nr 67/2018 r.).
WSA w Warszawie przyznał rację spółce. Wskazał, że w ustawie o urzędach i izbach skarbowych mowa jedynie o „niektórych kategoriach podatników”, a więc zgodnie z wykładnią językową nie może ona dotyczyć płatników, a oni inkasentów. Spółkę powinien więc kontrolować organ właściwy ze względu na miejsce jej siedziby.
Wyrok ten uchylił jednak Naczelny Sąd Administracyjny. Orzekł, że ustawa o urzędach i izbach skarbowych jak najbardziej dotyczyła także płatników i inkasentów. Wynika to z wykładni systemowej – stwierdził sąd, uznając, że zastosowana przez WSA wykładnia językowa doprowadziła do nieracjonalnych wniosków.
Sąd kasacyjny orzekł zatem, że obie decyzje fiskusa wobec spółki były prawidłowe i nie doszło do przedawnienia zobowiązania.
Podobne stanowisko NSA zajął w wyroku z 12 kwietnia 2017 r. (sygn. Akt II FSK 767/15).
Docelowo ma powstać jedno Centrum Obsługi Kluczowych Podmiotów
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 943/16.