Pracodawcy muszą spełnić zobowiązania podatkowe względem fiskusa i podatników. Część z nich do końca lutego będzie musiała złożyć deklarację PIT-40, a część – PIT- 11. Czym różnią się te zeznania i kiedy to płatnik odciąża podatnika z obowiązku rozliczenia się z urzędem skarbowym?

Większość podatników do końca lutego otrzyma od pracodawcy tj. płatnika druk PIT-11. Ten rodzaj deklaracji to informacja o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy. Jest to dla podatników podstawa do rocznego rozliczenia najpopularniejszych formularzy: PIT-36 i PIT-37. Otrzymany od płatnika druk zawiera informację o kosztach uzyskania przychodu z tytułu stosunku służbowego, dochodach podatnika, pobranych składkach i zaliczkach.

Ustawa o podatku od dochodów osób fizycznych wskazuje na płatników, którzy zobligowani są przekazać PIT-11. Chodzi o zakłady pracy dokonujące wypłat m.in. z tytułu stosunku służbowego i stosunku pracy, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego. Ustawa wymienia też płatników dokonujących świadczeń z tytułu umów o dzieło i zlecenia. Pracodawca wypełnia druk w trzech egzemplarzach. Jeden pozostaje u płatnika, a dwa pozostałe trafiają do pracownika i urzędu skarbowego. Podatnik nie musi przekazywać otrzymanego druku fiskusowi. Jest to jedynie informacja, na podstawie której rozlicza właściwy PIT. PIT-11, podobnie zresztą jak wszystkie zeznania roczne, powinny być jednak przechowywane przez 5 lat.

Płatnik musi pamiętać, że zeznanie PIT-11 musi przesłać bez względu na to, czy podatnik o to wnioskował. Inaczej jest w przypadku PIT-40, który pracodawca przekazuje zamiast PIT-11. Jest to konsekwencja wystąpienia z żądaniem odciążenia podatnika i rozliczenia go przed fiskusem. Taką wolę pracownik wyraża składając płatnikowi deklarację PIT-12. Z pomocy pracodawcy w rozliczeniu PIT może skorzystać pracownik, który uzyskał dochody tylko u jednego płatnika. Jeśli jednak zmieniał pracę lub łączył zatrudnienie w kilku różnych miejscach, dochody za 2016 rok będzie musiał rozliczyć samodzielnie.

W informacji PIT-12 musi ponadto oświadczyć, że nie zamierza korzystać z ulg podatkowych tj. ulga na dzieci, czy preferencyjnego rozliczenia dochodów. W formularzu stwierdza także, że nie zamierza rozliczać się wspólnie z małżonkiem lub jako samotnie wychowujący dziecko. Jeśli zatem podatnik zdążył złożyć PIT-12 do 10 stycznia, płatnik rozliczy się za niego. Wówczas pracodawca zobligowany jest obliczyć roczny podatek pracownika na formularzu PIT-40. Taki druk pracodawca musi przekazać fiskusowi i podatnikowi również do końca lutego. Wówczas podatnik nie otrzyma od pracodawcy informacji PIT-11, lecz deklarację roczną PIT-40.

Jeżeli pracownika rozliczył płatnik, ale podatnik osiągnął również przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, z kapitałów pieniężnych, z działalności gospodarczej opodatkowanej jednolitą stawką 19 proc. lub przychody opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, wówczas musi on złożyć odrębne zeznania przeznaczone do rozliczenia tych przychodów.