O dostawie towaru decyduje faktyczne jej dokonanie, czyli przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, a nie protokół zdawczo-odbiorczy – orzekł WSA w Gliwicach. Sprawa dotyczyła spółki planującej podpisanie umowy na wytworzenie i dostarczenie orurowania wykorzystywanego w instalacjach przemysłowych.
Poszczególne jego elementy byłyby transportowane do klienta nawet przez kilka miesięcy. Odpowiedzialność gwarancyjna za całość miałaby ciążyć na spółce.
Cena za kompleks zostałaby określona w umowie, ale każdy transport poszczególnych jego elementów byłby wyceniony przez spółkę na podstawie kosztu wytworzenia albo ceny nabycia. Jeżeli klient dokonałby płatności na poczet przyszłej dostawy, to spółka wystawiałaby mu faktury zaliczkowe. Ostateczne rozliczenie miałoby nastąpić po odbiorze i wydaniu klientowi całego orurowania, wraz z dokumentacją techniczną. Odbiór zaś miałby następować po podpisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego.
Spór sprowadzał się do określenia, w którym momencie powstanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do krajowej i wewnątrzwspólnotowej dostawy. Spółka uważała, że w przypadku dostawy na terenie Polski obowiązek powstanie z chwilą dostarczenia ostatniego elementu, a jeśli spółka dostanie wcześniej całość lub część zapłaty, to z chwilą jej otrzymania, w odniesieniu do tej właśnie kwoty. Natomiast w przypadku WDT obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia ostatecznej faktury, ale nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczony zostanie ostatni element składający się na orurowanie – uważała spółka.
Dyrektor izby skarbowej był innego zdania. Stwierdził, że postanowienia umów o uznaniu dostawy towarów za dokonaną nie mają znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego. Mogą jedynie, w razie wątpliwości, pełnić funkcję pomocniczą.
Uznał, że skoro przeniesienie praw do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpi w momencie dostawy każdego z elementów, to kontrahent będzie mógł fizycznie władać rzeczą już w momencie dostarczenia każdego elementu. Będą to odrębne dostawy, z których każda może zostać określona co do daty i przedmiotu. W efekcie obowiązek podatkowy od krajowej dostawy kompleksu powstanie od każdej dostarczonej partii towarów składających się na całość dostawy. Natomiast w przypadku WDT obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczony zostanie każdy z elementów kompleksu – stwierdził dyrektor izby.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach potwierdził, że zarówno w dostawach krajowych, jak i WDT nie ma znaczenia data podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego, bo jest on jedynie formalnym potwierdzeniem dostarczenia orurowania. Decydujące jest przeniesienie prawa do rozporządzenia jak właściciel.
Z przyczyn formalnych jednak sąd uchylił interpretację i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Gliwicach z 20 lipca 2016 r., sygn. akt III SA/Gl 2502/15
