Wójt, burmistrz lub prezydent miasta mogą zaliczyć nadpłatę w podatku lokalnym na poczet zobowiązań w podatkach dochodowych, PCC oraz VAT, które stanowią dochód budżetu państwa – orzekł NSA.
Wyrok jest precedensowy. Dotyczył spółki, która jest podatnikiem podatku od nieruchomości, VAT, PCC, CIT oraz płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT). Uiszcza też opłatę eksploatacyjną w związku z wydobyciem kopalin (węgla). Spółka nadpłaciła jednak podatek od nieruchomości z tym że nie chciała zwrotu na rachunek bankowy. Wolałaby, żeby organ właściwy dla tego podatku (czyli wójt, burmistrz lub prezydent miasta – spółka działała na terenie kilku gmin) zaliczył nadpłatę na poczet zobowiązań w CIT, PCC, VAT, PIT oraz opłacie eksploatacyjnej.
Według właściwości
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał jednak, że nadpłatę w podatku od nieruchomości można przeznaczyć jedynie na poczet zobowiązań w PCC oraz opłacie eksploatacyjnej, bo tylko te daniny stanowią dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Nie można więc zaliczyć nadpłaty w podatku lokalnym na zobowiązania w VAT, CIT, PIT, ponieważ są to dochody budżetu państwa.
Spółka uważała, że w świetle art. 76 par. 1 ordynacji podatkowej nie ma przeszkód do takiego zaliczenia. Ustawodawca nie uzależnił bowiem możliwości zaliczenia nadpłaty na poczet innych zobowiązań podatkowych od tego, czy organ, który powinien zwrócić nadpłatę, jest również organem właściwym do rozliczenia zobowiązania w danym podatku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zgodził się z organami podatkowymi, że nie można zaliczyć nadpłaty w podatku, który stanowi dochód budżetu gminy na przyszłe zobowiązanie w daninie, która jest dochodem budżetu państwa.
Decyduje podatnik
Innego zdania był jednak w tej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny. Sędzia Jan Rudowski przypomniał, że nadpłata to nienależnie zapłacony podatek. W momencie gdy ona powstaje, są to środki stanowiące własność podatnika, a jedynie pozostają w dyspozycji organu podatkowego.
Sędzia podkreślił, że druga część art. 76 par. 1 stanowi, iż jeśli podatnik nie ma zaległości i innych zobowiązań, to może zadysponować nadpłatą, czyli złożyć wniosek o jej zaliczenie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. – Z przepisu nie wynika, aby dyspozycja podatnika była ograniczona co do właściwości organu – rzeczowej lub miejscowej. Nie ma też znaczenia źródło, do którego trafi nadpłata, a więc czy jest to budżet gminy czy państwa – powiedział sędzia Rudowski.
To oznacza – zdaniem NSA – że podatnik może przeznaczyć nadwyżkę VAT (którą dysponuje urząd skarbowy) na zapłatę akcyzy (rozliczanej przez urząd celny), a nadpłatę w podatku od nieruchomości (gminnym) na uiszczenie CIT, PIT, VAT oraz innych danin budżetu państwa. Zdaniem NSA transfery środków między budżetem państwa oraz budżetami samorządów nie mogą wpływać na wykładnię art. 76 par. 1 ordynacji. Przepis ten nie ingeruje też w rozdział dochodów podatkowych między budżet państwa i budżety gmin.
Jak to działa
NSA zwrócił uwagę również na rozbieżne orzecznictwo sądów w sprawach zaliczenia nadpłat w jednym podatku na zapłatę innej daniny (pisaliśmy o tym również w DGP nr 67/2016).
W większości wyroków sądy powoływały się jednak na orzeczenie NSA z 20 stycznia 2012 r. (sygn. akt I FSK 577/11), zgodnie z którym nadwyżka VAT może zostać przeznaczona na przyszłe zobowiązania w podatku od nieruchomości. – Konkluzje zawarte w tym wyroku pozostają aktualne również w tej sprawie – potwierdził sędzia Rudowski.
A zatem – wskazał NSA – podatnik składający wniosek o zaliczenie nadpłaty na inne zobowiązania powinien wskazać tytuł podatkowy, a także dane identyfikujące zobowiązanie (za jaki okres, w jakiej wysokości), aby to zaliczenie zostało wykonane. Ponadto organ, do którego trafił wniosek o zaliczenie nadwyżki, może uzyskać od organu, któremu ją przekaże, odpowiednie informacje pozwalające wydać postanowienie o zaliczeniu, np. numer rachunku. – Zwróćmy też uwagę, że organem właściwym do wydania takiego postanowienia jest organ właściwy do rozliczenia nadpłaty – zakończył sędzia Rudowski.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 8 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 79/16. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
