Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Tablice reklamowe przy wiatach autobusowych są budowlami i podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości – orzekł NSA.
Sprawa dotyczyła spółki, która była właścicielem kilkudziesięciu wolno stojących nośników reklamowych. Były to oszklone gabloty z billboardami przy przystankach, które spółka wynajmowała reklamodawcom.
Uważała, że nie musi płacić za nie podatku od nieruchomości. Argumentowała, że są to tymczasowe obiekty budowlane, o których mowa w art. 3 pkt 5 ustawy – Prawo budowlane. Te zaś nie podlegają opodatkowaniu w świetle art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych tak jak grunty, budynki lub budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Prezydent miasta stał jednak na stanowisku, że nośniki reklamowe są budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego. Określił więc spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości.
W odwołaniu od tej decyzji spółka podkreślała tymczasowy charakter spornych obiektów. Przekonywała, że nie są one trwale związane z gruntem i mogą być łatwo zdemontowane. Dodała, że zdarza się to często, gdy wygaśnie umowa między spółką a klientem, który wynajmuje od niej powierzchnię reklamową. Spółka jest wtedy zobowiązana usunąć gabloty i przenosi je w inne miejsce.
Argumenty te nie przekonały samorządowego kolegium odwoławczego. W trakcie kontroli ustaliło ono, że nośniki reklamowe stoją na metalowych nogach, które są wkopane w ziemię lub przymocowane do betonowych fundamentów za pomocą śrub. SKO wskazało, że konstrukcja ta jest na tyle trwała i stabilna, że gabloty opierają się naporowi wiatru i deszczu.
W skardze do sądu spółka powołała się na rozporządzenie ministra transportu i gospodarki morskiej w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. z 1999 r. nr 43, poz. 430). Wywiodła z niego, że gabloty reklamowe usytuowane przy przystankach komunikacji miejskiej należy uznać za urządzenia dla ochrony pieszych przed warunkami atmosferycznymi. W związku z tym powinny być one zakwalifikowane jako obiekty i urządzenia obsługi uczestników ruchu, które nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – przekonywała spółka.
Przegrała przed WSA w Poznaniu i NSA. Sądy zgodziły się z organami, że tablice reklamowe należy kwalifikować jako budowle, a nie tymczasowe obiekty budowlane, co oznacza, iż winny być one opodatkowane podatkiem od nieruchomości. NSA nie podzielił też argumentów spółki, że gabloty reklamowe nie są związane z jej działalnością zarobkową. Za niezasadne uznał bowiem twierdzenia, że głównym przeznaczeniem tablic jest zapewnienie schronienia przed wiatrem oczekującym na autobus.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 24 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 2968/14.
