Czy wypłaty gwarancyjne mogą być podatkowym kosztem?

Chodziło o spółkę świadczącą usługi dla hoteli, m.in.: rekrutacji, nadzoru nad działalnością hoteli, marketingu, szkoleniowe. W ramach niektórych umów spółka zobowiązuje się do udzielenia właścicielom hoteli gwarancji minimalnego zysku. Jeżeli wynik osiągnięty przez dany hotel będzie niższy niż ustalony poziom, spółka wypłaca na rzecz hotelu kwotę wyrównującą różnicę.

Spółka uważała, że może zaliczyć te wypłaty do kosztów uzyskania przychodów. Argumentowała, że mają one bezpośredni związek z jej przychodami, ponieważ udzielenie gwarancji jest elementem jej oferty handlowej i często warunkiem zawarcia umowy z kontrahentem.

Fiskus: gwarancja wykluczona z kosztów

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że wydatki na opłaty gwarancyjne nie są podatkowym kosztem, ponieważ ma do nich zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na spłatę innych zobowiązań, w tym wynikających z udzielonych gwarancji i poręczeń.

W sytuacji, gdy obietnica minimalnego zysku dla właściciela hotelu jest formą gwarancji, wypłaty dokonywane przez spółkę należy traktować jako realizację zobowiązania gwarancyjnego – stwierdził dyrektor KIS. Za bez znaczenia uznał to, że wypłaty te są powiązane z działalnością gospodarczą spółki. Liczy się to, że są realizacją zobowiązania wynikającego z udzielonej gwarancji minimalnego zysku – wyjaśnił.

Sądy: wypłaty mogą być podatkowym kosztem

Interpretację tę uchylił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 619/22). Orzekł, że wypłaty gwarancyjne dokonywane przez spółkę nie mieszczą się w pojęciu „spłaty innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń” (art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o CIT), ponieważ nie są gwarancjami sensu stricto w rozumieniu prawa bankowego ani kodeksu cywilnego. Nie stanowią one świadczeń zwrotnych ani spłaty cudzego długu, lecz element oferty handlowej spółki, ściśle powiązany z uzyskiwaniem przez nią przychodów z usług zarządzania hotelami – zauważył sąd.

Podkreślił, że bez udzielenia takiej gwarancji, mogłoby nie dojść do zawarcia umów generujących przychody spółki.

Spółka wygrała również w NSA.

- Samo użycie określenia „gwarancyjne” nie przesądza, że chodzi o gwarancję w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o CIT – wyjaśnił sędzia Jerzy Płusa. Podkreślił, że w tej sprawie wypłaty dokonywane przez spółkę nie wiążą się z udzieleniem gwarancji sensu stricto.

- Stanowią one element oferty handlowej, mającej na celu zachęcić właścicieli hoteli do podpisywania umów ze spółką. Spółka może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodu przy spełnieniu ogólnych warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT – podsumował sędzia Płusa.

Wyrok NSA z 12 sierpnia 2025 r., sygn. akt II FSK 1519/22