Producent firan, który oferuje napoje wysokoprocentowe, nie zaliczy wydatków na spotkania z kontrahentami do kosztów podatkowych – wynika z wyroku NSA.
Sędzia Antoni Hanusz wyjaśnił, że serwowanie alkoholu nie pozbawia prawa do ujęcia wydatków w kosztach, gdy jego konsumpcja ma związek z przychodami. – Nie ma przeszkód, by trunki w niewielkich ilościach były serwowane przez producenta alkoholu – powiedział sędzia.
Co innego sieć handlowa sprzedająca firany i tkaniny – uznał NSA. Organizowała ona spotkania handlowo-szkoleniowe dla swoich kontrahentów. Towarzyszyły im różne atrakcje: kuligi, występy kabaretów, poczęstunki, także alkoholowe, przewóz osób, a czasem także noclegi. Podczas spotkań zawsze były też organizowane pokazy oferowanych przez firmę produktów, kursy szycia, spotkania z architektami.
Spór toczył się o to, czy wydatki na usługi gastronomiczne, cateringowe, noclegowe oraz przewozu osób były wydatkami na reklamę (wówczas mogłyby być one zaliczane do kosztów podatkowych) czy na reprezentację (co oznaczałoby, że firma w ogóle nie odliczy ich od przychodów).
Fiskus uważał, że skoro na spotkaniach oferowany są alkohol i inne atrakcje, to firmie chodzi o budowę wizerunku, a nie o zwiększenie sprzedaży firan. W związku z tym nie pozwolił ująć żadnych z tych wydatków w kosztach podatkowych.
Firma się z tym nie zgadzała. Uważała, że fiskus niesłusznie przykłada większą wagę do integracji niż do reklamy. – Tymczasem spotkania były organizowane w celach marketingowych, a nie integracyjnych – twierdził pełnomocnik spółki. Podkreślał, że atrakcje miały jedynie urozmaicić czas wolny, a alkohol serwowany był w niewielkich ilościach i nie na każdym spotkaniu. Fiskus zaś zakwestionował wszystkie wydatki, nawet te związane ze spotkaniami, na których alkoholu nie podawano.
Firma przegrała w sądach obu instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach orzekł, że poniesione wydatki nie mogą być kosztami, bo ich celem była budowa pozytywnego wizerunku firmy, a nie osiągnięcie przychodów ani zachowanie lub zabezpieczenie ich źródła.
Tego samego zdania był NSA. Sędzia Gabriela Nasierowska przytoczyła brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, z którego wynika, że wydatki na reprezentację, a w szczególności na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów, w tym alkoholowych, nie mogą być kosztem.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 10 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 700/14
