Naczelny Sąd Administracyjny jest już pewien, że kwota 3089 zł, której nie może przekroczyć dziecko, odnosi się do dochodu, a nie do podstawy opodatkowania.
W ubiegłym tygodniu zapadł kolejny niekorzystny dla podatników wyrok w tej sprawie. Uzasadniając go, NSA wyjaśnił, że nie zamierza kierować tego problemu pod uchwałę, bo spraw jest niewiele, a argumenty przemawiające za tym, żeby brać pod uwagę jednak kwotę wyższą, są przekonujące.
Wątpliwości dotyczyły tego, czy preferencje dla rodziców przewidziane w ustawie o PIT, tj. wspólne rozliczenie z dzieckiem (art. 6 ust. 4 pkt 3) oraz ulga na dziecko (art. 27f), są uzależnione od wysokości osiągniętego przez nie dochodu czy podstawy opodatkowania. Z korzyścią dla podatników byłoby uznanie, że chodzi o podstawę opodatkowania (a więc dochód pomniejszony jeszcze o inne odliczenia przewidziane w art. 26 ordynacji podatkowej). Takie podejście pozwoliłoby skorzystać z preferencji większej liczbie rodziców. Tak zresztą orzekł NSA w dwóch pierwszych wyrokach (sygn. akt II FSK 675/13 i II FSK 2163/13). Później jednak linia orzecznicza się zmieniła – na niekorzyść podatników (np. sygn. akt II FSK 3000/13, II FSK 3506/13). Dziś sąd kasacyjny nie ma już wątpliwości, że właśnie to drugie, późniejsze podejście jest prawidłowe i prawo do preferencji przysługuje rodzicom wtedy, gdy dochód dziecka (przychód minus koszty, bez dodatkowych odliczeń) nie przekroczy 3089 zł.