Od początku roku na zbiorczej fakturze korygującej muszą być daty i numery wszystkich zmienianych dokumentów. Dla firm wystawiających rocznie tysiące takich pism to olbrzymi kłopot
Do końca 2013 r., zgodnie z ówczesnym stanem prawnym, korekta musiała zawierać tylko okres, w którym wystawiono faktury pierwotne.
– To w łatwy sposób umożliwiało organom podatkowym zidentyfikowanie tych faktur w toku kontroli podatkowej bądź czynności sprawdzających – podkreśla Michał Spychalski, doradca podatkowy, menedżer w MDDP.
Od 1 stycznia br. na zbiorczym dokumencie trzeba podawać także numery i daty dokumentów pierwotnych. Taki wymóg wynika z art. 106j ust. 3 ustawy o VAT. Przepis ten, nawiązując do ustępu 2, nakazuje podawać wszystkie dane określone w art. 106e ust. 1 pkt 1–4.
Kontrahenci nie chcą więc przyjmować zbiorczych faktur korygujących bez wskazania numerów.
– Do zbiorczej faktury korygującej można dołączyć załącznik stanowiący jej integralną część, zawierający numery i daty wystawienia poszczególnych faktur pierwotnych z danego okresu – mówi Michał Spychalski. Dodaje, że taki sposób wystawienia zbiorczych faktur korygujących jest akceptowany przez organy podatkowe.
Brak takiego odniesienia do faktur pierwotnych – czy to w postaci załącznika, czy w treści samej korekty – może skutkować odpowiedzialnością karną skarbową podatnika za wystawienie faktury korygującej w sposób niezgodny z przepisami (na podstawie kodeksu karnego skarbowego, t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 186 ze zm.).

MF łagodzi

Ustawowe wymogi próbuje łagodzić Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na pytanie DGP. Według resortu wystarczające jest zawarcie na zbiorczej fakturze korygującej pierwszej i ostatniej daty dokumentów pierwotnych oraz pierwszego i ostatniego numeru.
Zdaniem Michała Spychalskiego stanowisko MF – choć pozytywne dla podatników – jest niezgodne z literalnym brzmieniem art. 106j ustawy o VAT. Nie można taż zapomnieć, że z dotychczasowych interpretacji organów podatkowych wynika coś całkiem przeciwnego. Izby skarbowe wymagają podawania na korekcie numerów i dat wszystkich faktur, do których się ona odnosi (przykładem interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 3 kwietnia 2014 r., nr IPTPP4/443-12/14-3/MK).
Podobnego zdania jest Tomasz Wagner, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego EY. – Ministerstwo Finansów, przenosząc przepisy o fakturowaniu z rozporządzenia do ustawy, nie zwróciło wystarczającej uwagi na przepisy dotyczące korekt zbiorczych – mówi ekspert. Dodaje, że w kuluarowych rozmowach przedstawiciele MF wskazują, że ich celem jest upraszczanie przepisów, a już szczególnie tych o fakturowaniu i że absolutnie nie mieli na celu zaostrzenia rygorów w tym zakresie.
– Niestety, dopóki ta omyłka nie zostanie naprawiona w postaci zmiany przepisów, wymóg podawania szczegółów korygowanych faktur będzie wynikał z litery prawa. Ewentualne konsekwencje dla wystawcy mogą wynikać z przepisów kodeksu karnego skarbowego o błędnym fakturowaniu – zauważa Tomasz Wagner.
Jego zdaniem można mieć tylko nadzieję, że w świetle stanowiska MF obowiązek ten nie będzie rygorystycznie weryfikowany.
Zapisy w księgach rachunkowych nie mają wpływu na sposób rozliczenia z fiskusem
Zapisy w księgach rachunkowych nie mają wpływu na sposób rozliczenia z fiskusem

Zobacz również

Wyjaśnienia to za mało

– Trzeba więc mieć nadzieję, że to nieoficjalne stanowisko MF przełoży się w krótkim czasie na praktykę organów podatkowych, w szczególności na wydawane interpretacje podatkowe – mówi Michał Spychalski. Dodaje, że dobrze byłoby, gdyby minister wydał w tej sprawie interpretację ogólną.
Jeszcze lepiej, gdyby resort zaproponował zmianę ustawowego przepisu. Nie jest to trudne, zważywszy, że dyrektywa 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej nie wprowadza żadnych wymogów odnośnie do faktur korygujących. W jej art. 219 wskazano jedynie, że każdy dokument lub notę, która zmienia fakturę pierwotną i odnosi się do niej w sposób wyraźny i jednoznaczny, uznaje się za fakturę.
Ministerstwo Finansów próbuje łagodzić problem. Ale z przepisów wynika co innego
Odpowiedź MF na pytanie DGP (fragment)
Dla potrzeb stosowania ust. 3 art. 106j ustawy o VAT, czyli szczególnej sytuacji, gdy korekta dotyczy wszystkich dostaw w danym okresie, należy uznać za wystarczające zawarcie na fakturze korygującej w odniesieniu do:
● daty wystawienia faktur pierwotnych – pierwszej i ostatniej daty faktur w tym okresie;
● numerów faktur – pierwszego i ostatniego numeru w tym okresie.
Jednocześnie należy pamiętać, że okres do którego odnosi się opust lub obniżka dotyczy dostaw towarów lub świadczenia usług, zatem okres ten (wymagany na fakturze korygującej) może nie pokrywać się z okresem, w którym wystawione były faktury dotyczące tych dostaw lub świadczenia usług.
Wydział Prasowy