Sąd uznał, że nie jest to opodatkowana należność licencyjna, skoro nie wynika to z umowy międzynarodowej między Polską a Irlandią, treści ustaw podatkowych ani prawa autorskiego. W efekcie to zysk irlandzkiego przedsiębiorstwa, który powinien być opodatkowany tylko w tamtym kraju.
Wyrok dotyczy spółki, która w 2005 r. zawarła z powiązanym podmiotem irlandzkim umowę, na mocy której miała dystrybuować w Polsce jego programy. Uzyskała też odpłatną licencję, zezwalającą na tworzenie i sprzedaż ich kopii. Irlandzki podmiot zgodził się także na udzielanie sublicencji polskim kontrahentom w celach niekomercyjnych.
Spółka miała certyfikat rezydencji irlandzkiego podmiotu. Sądziła, że to wystarczy, by od wypłacanego mu wynagrodzenia nie pobierać 10-proc. podatku. Uznała, że jest to zysk irlandzkiego przedsiębiorstwa, który w świetle art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez oba kraje (Dz.U. z 1996 r. nr 29, poz. 129 ze zm.) podlega daninie tylko za granicą. Co więcej, art. 12 tej umowy nie traktuje wynagrodzenia za używanie programów komputerowych jako opodatkowanej należności licencyjnej.
Innego zdania była IS w Warszawie. Stwierdziła, że polska spółka powinna pobrać 10-proc. podatek u źródła, bo tak wynika z definicji należności licencyjnych zawartej w art. 12 ust. 3 lit. a Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatków od dochodu i majątku (na jej treści są oparte poszczególne umowy dwustronne, w tym między Polską a Irlandią). Izba uznała, że intencją państw sygnatariuszy Modelowej Konwencji OECD było objęcie zryczałtowanym podatkiem wszelkich dochodów uzyskiwanych w związku z korzystaniem z jakiegokolwiek dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego chronionego prawem autorskim. Zwróciła uwagę, że w Polsce program komputerowy podlega ochronie jak dzieła literackie (art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 90, poz. 631 ze zm.).
Argumenty spółki uznał za zasadne WSA w Warszawie. Orzekł, że nie można opodatkować wynagrodzenia za używanie programów komputerowych daniną u źródła tylko dlatego, że polskie prawo chroni je tak, jak dzieła literackie. Sąd stwierdził, że nie jest to opodatkowana należność licencyjna, skoro nie wynika to z umowy międzynarodowej między Polską a Irlandią, treści ustaw podatkowych ani prawa autorskiego.
Według WSA izba miałaby rację tylko, gdyby oba kraje zapisały bezpośrednio w umowie, że wynagrodzenie za korzystanie z oprogramowania jest opodatkowaną należnością licencyjną. Taki zapis znalazł się m.in. w umowach zawartych przez Polskę z Portugalią i Kazachstanem. Podobnie orzekł NSA.
To kolejna sprawa rozstrzygnięta z korzyścią dla przedsiębiorców nabywających z zagranicy licencję na oprogramowanie komputerowe. Wcześniej NSA orzekł tak w wyrokach z 14 stycznia 2011 r. (sygn. akt II FSK 1550/09) i 12 czerwca 2012 r. (sygn. akt II FSK 2411/10), WSA w Warszawie 5 czerwca 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 3455/12, nieprawomocny) i WSA w Szczecinie z 9 maja 2013 r. (sygn. akt I SA/Sz 57/13).
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 3 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1545/12.