Interpretacja podatkowa dotyczyła spółki, która podpisała umowę licencyjną z twórcą projektu wdmuchiwarki do kabli światłowodowych. Zgodnie z porozumieniem firma może korzystać z licencji w zamian za 15 proc. dochodów netto ze sprzedaży urządzeń, które na podstawie projektu wyprodukuje. Zapytała izbę skarbową, czy słuszne jest jej stanowisko, że wynagrodzenie dla twórcy jest kosztem bezpośrednim, czyli pomniejszy jej przychody w momencie sprzedaży maszyn. Na wypadek, gdyby się myliła, chciała wiedzieć, jak wycenić licencję jako wartość niematerialną i prawną na potrzeby dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Izba skarbowa wyjaśniła, że spółka w obu przypadkach się myli: wynagrodzenie dla projektanta nie jest bezpośrednio związane z jej przychodami i nie może być przez nią potrącone w momencie sprzedaży urządzeń. Firma nie może też dokonywać odpisów amortyzacyjnych od licencji jako wartości niematerialnej i prawnej, ponieważ zgodnie z art. 16g ust. 14 ustawy o CIT (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) wartość początkową praw majątkowych stanowi cena nabycia. Nie ma tu mowy o wynagrodzeniu uzależnionym od wysokości dochodów, jakie uzyska nabywca praw, czyli o wynagrodzeniu prowizyjnym. Innymi słowy, prowizja nie może zwiększyć wartości początkowej licencji i tym samym nie może być amortyzowana.
Ostatecznie więc wynagrodzenie dla projektanta będzie dla spółki pośrednim kosztem podatkowym, który należy rozliczyć w momencie jego wypłaty. Wynika to z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT – podsumowała izba.
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 września 2014 r. (nr ITPB3/423-249/14/PS)