Potwierdził to warszawski WSA. Sprawa dotyczyła wspólnoty mieszkaniowej zarządzającej budynkiem, w którym część lokali należy do miasta i ma przeznaczenie użytkowe. Wszyscy właściciele muszą płacić zaliczki na fundusze: eksploatacyjny i remontowy.
Potwierdził to warszawski WSA. Sprawa dotyczyła wspólnoty mieszkaniowej zarządzającej budynkiem, w którym część lokali należy do miasta i ma przeznaczenie użytkowe. Wszyscy właściciele muszą płacić zaliczki na fundusze: eksploatacyjny i remontowy.
Wspólnota spytała izbę skarbową, czy powinna płacić CIT od zaliczek wpłacanych przez miasto. Była zdania, że zwolnienie z CIT (art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy) dotyczy także zaliczek od lokali o przeznaczeniu użytkowym. Podkreślała, że są one przeznaczone na eksploatację i fundusz remontowy całej nieruchomości, która ogólnie rzecz biorąc ma charakter mieszkalny.
Wspólnota dodała, że jeśli zaliczki od lokali użytkowych byłyby opodatkowane, to w efekcie byłyby mniejsze od zaliczek od mieszkań, a ona sama poniosłaby z tego powodu stratę. Powołała się też na wyroki: WSA we Wrocławiu z 30 czerwca 2010 r. (sygn. akt I SA/Wr 213/10) i WSA w Krakowie z 15 kwietnia 2009 r. (sygn. akt SA/Kr 1596/08).
Izba skarbowa zakwestionowała jej stanowisko. Przyznała, że pojęcie „zasoby mieszkaniowe”, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, odnosi się nie tylko do lokali mieszkalnych, ale obejmuje także pozostałe pomieszczenia i urządzenia budynku mieszkalnego, niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań i ułatwiające mieszkańcom dostęp do budynku. Pojęcie to nie odnosi się natomiast do lokali użytkowych, bo ich przeznaczenie jest z zasady niemieszkalne – stwierdziła izba. W związku z tym opłaty właścicieli lokali użytkowych – choć mogą dotyczyć tych samych części wspólnych – nie mogą być uznane za dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.
Izba dodała, że przywołane przez wspólnotę wyroki zostały uchylone przez NSA (odpowiednio 29 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2264/10 i 2 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1651/09).
WSA odrzucił skargę wspólnoty. Podkreślił, że zwolnienie z podatku zaliczek to przywilej podatkowy, którego nie można dowolnie rozszerzać. Za nieuzasadnione sąd uznał twierdzenie wspólnoty, że w związku z opodatkowaniem zaliczek ponosi ona stratę. Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 1907/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Reklama
Reklama