Od kwoty wypłacanej z tytułu dzierżawy maszyny budowlanej nie trzeba pobierać podatku u źródła.
Polska spółka wypłaciła włoskiemu kontrahentowi 4,5 tys. euro za wydzierżawienie jej koparki gąsienicowej. Zdaniem organów podatkowych wypłacona kwota była czynszem, czyli należnością licencyjną z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego, o której mowa w art. 12 ust. 3 umowy polsko-włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (t.j. Dz.U. z 1989 r. nr 62, poz. 374) oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r., nr 74, poz. 397 z późn. zm.). W ocenie organu podatkowego przychody z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego podlegają opodatkowaniu u źródła, czyli w kraju, w którym powstają (w omawianej sprawie w Polsce), a podatek dochodowy wynosi 20 proc. od przychodu. Organ podatkowy określił więc spółce należność w CIT. Odmówił zastosowania stawki wynikającej z umowy polsko-włoskiej, ponieważ jest ona uzależniona od posiadania certyfikatu rezydencji, którego w omawianej sprawie – zdaniem organu – nie było.
Skarżąca z kolei twierdziła, że koparka nie jest urządzeniem przemysłowym, o którym mowa w powyższych przepisach, ale maszyną budowlaną. Sąd rozstrzygnął sprawę na korzyść skarżącej. Przyznał, że przepisy nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego. Biorąc pod uwagę wytyczne zawarte w Modelowej Konwencji OECD dotyczącej umów o unikaniu podwójnego opodatkowania urządzeniem przemysłowym jest „składnik majątku pełniący pomocniczą funkcję w ramach procesu przemysłowego rozumianego jako ciąg działań mechanicznych lub chemicznych służących do masowej produkcji towarów”. Z orzecznictwa sądów wynika natomiast, że jest to urządzenie wykorzystywane w przemyśle. Koparka jest natomiast wykorzystywana przez skarżącą w robotach budowlanych. W konsekwencji przychód z tytułu jej wydzierżawienia nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 12 ust. 3 umowy polsko-włoskiej i w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych u źródła w Polsce. Sąd dodał, że wyłączenie z pojęcia należności licencyjnych urządzeń innych niż przemysłowe skutkuje tym, że wypłacony zysk z tytułu ich użytkowania kontrahenci skarżącej będą musieli opodatkować we Włoszech zgodnie z art. 5 i 7 umowy jako zysk przedsiębiorstwa. Wyrok jest nieprawomocny.
Wyrok WSA we Wrocławiu z 10 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1336/12.