Lekarze uczestniczący w kursie opłaconym przez sponsora muszą zapłacić PIT od opłat dotyczących m.in. zakwaterowania, o ile sponsor zaliczył je sobie do kosztów podatkowych.
Skarżąca firma zajmuje się reklamą lekarstw. Organizuje kongresy, konferencje lub szkolenia medyczne, na które zaprasza lekarzy. Z częścią z nich zawiera umowy sponsorskie, na mocy których opłaca ich udział w imprezie.
Spór w sądzie dotyczył tego, czy wydatki na udział w konferencji ponoszone w związku z umową sponsorską są w przypadku lekarza zwolnione z PIT i w efekcie, czy spółka musi wysyłać informacje PIT-8C (do tej pory tak robiła).
Chodzi o zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w związku z art. 21 ust. 13 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.). Zgodnie z tym pierwszym przepisem zwolnione z podatku są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach. Natomiast ust. 13 zastrzega, że zwolnienie stosuje się tylko, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
Zdaniem sądu z przepisów tych wynika, że otrzymane przez lekarzy świadczenia, czyli koszty zakwaterowania, wyżywienia i przejazdów, będą zwolnione z PIT pod warunkiem, że spółka nie zaliczyła ich do kosztów uzyskania przychodów. Ponieważ organizator konferencji przyznał, że wydatki te zalicza do swoich kosztów, to lekarze będą musieli zapłacić podatek dochodowy.
Jednak – jak przyznają eksperci – zastrzeżenie z art. 21 ust. 13 ustawy o PIT można różnie interpretować. Także w ten sposób, że zwolnienie z podatku dotyczy sytuacji, gdy świadczeń nie zaliczyli do kosztów lekarze, a nie – jak chciał sąd – sponsor.
Według Grzegorza Grochowiny, eksperta KPMG, najwłaściwsza byłaby taka interpretacja: zwolnienie z PIT przysługuje lekarzowi, który dostał od sponsora zwrot wydatków, nie zaliczył ich do kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie świadczenia te miały na celu osiągnięcie przez spółkę (sponsora) przychodu. Takie stanowisko potwierdził w interpretacji indywidualnej dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja z 14 listopada 2011 r., nr IBPBII/1/415-747/11/B).
Wyrok WSA w Warszawie z 19 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 257/12.
