– Podatnicy powinni zachować szczególną ostrożność przy klasyfikowaniu kosztów, gdyż potraktowanie ich jako koszty bezpośrednie lub pośrednie dookreśla moment ich ujęcia dla celów podatkowych – mówi Piotr Zając.
Koszty bezpośrednie to takie, które można powiązać z konkretnym przychodem podatkowym. Zasadniczo powinny one zostać ujęte w dacie osiągnięcia odpowiadającego im przychodu. Z kolei koszty pośrednie nie dotyczą konkretnego przychodu, jednak ich poniesienie zmierza do zabezpieczenia lub zachowania źródła uzyskania przychodu. Zasadą jest, że pośrednie koszty powinny zostać rozpoznane dla celów podatkowych w momencie ich poniesienia.
– Należy pamiętać, że może zaistnieć sytuacja, gdy pomimo poniesienia kosztu już po zakończeniu danego roku podatkowego, powinien on zostać ujęty w rozliczeniu tego roku – podkreśla Piotr Zając.
Tłumaczy, że taki przypadek wystąpi, gdy koszt bezpośredni dotyczący przychodów danego roku podatkowego zostanie poniesiony po zakończeniu tego roku, do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, nie później niż do dnia złożenia zeznania podatkowego. W przypadku podmiotów, które nie są zobowiązane do sporządzania sprawozdania finansowego, terminem granicznym jest dzień sporządzenia zeznania podatkowego, nie później niż ustawowy termin jego złożenia.

Koszty bezpośrednie poniesione w tym okresie powinny zostać ujęte w zeznaniu podatkowym sporządzanym za rok, którego dotyczą – wyjaśnia ekspert Mazars.

Poniesienie kosztu bezpośredniego po tej dacie skutkuje przesunięciem momentu jego ujęcia dla celów podatkowych do następnego roku podatkowego.

Nieprawidłowe ujęcie wydatków będzie skutkowało sporządzeniem korekty