Właściciel altany w rodzinnym ogrodzie działkowym, który prowadzi w niej sezonową działalność gospodarczą, płaci podatek od nieruchomości według najwyższej stawki.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych przewiduje, że nieruchomości związane z działalnością gospodarczą są opodatkowane według najwyższych stawek. Nie ma przy tym znaczenia, gdzie taka działalność jest prowadzona oraz czy jest to działalność ciągła, prowadzona nieustannie w ciągu roku, czy sezonowa.
Oznacza to, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą w domkach letniskowych (np. kiosk lub mały sklep spożywczy) muszą płacić podatek według stawki dla budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Dotyczy to również właścicieli domków letniskowych położonych na terenie rodzinnych ogrodów działkowych. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych przewiduje co prawda zwolnienie z podatku od nieruchomości dla budynków położonych na terenie rodzinnych ogrodów działkowych (jeśli domek nie przekracza określonej wielkości), jednak nie dotyczy to domków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.
Wyjaśnijmy, że w przypadku działalności sezonowej właściciel budynku (domku letniskowego na terenie ogrodów działkowych) będzie musiał zapłacić podatek tylko w miesiącach, gdy w budynku prowadzona jest działalność gospodarcza. W okresach, kiedy taka działalność nie będzie prowadzona, właściciel nie zapłaci podatku. Skorzysta on ze zwolnienia określonego w art. 7 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613). Zwolnione będą jednak tylko te budynki położone w rodzinnych ogrodach działkowych, których powierzchnia zabudowy nie przekracza 25 mkw. w miastach oraz 35 mkw. poza granicami miast. Jeśli budynki są większe również w okresach, kiedy nie jest w nich prowadzona działalność, trzeba będzie zapłacić podatek (według stawki dla budynków pozostałych).