Moment i zasady ujęcia przychodów w sprawozdaniu finansowym stanowią jeden z podstawowych obszarów sprawozdań finansowych. Na co warto zwrócić uwagę?
dr André Helin
prezes BDO Numerica
Przychód w prawie bilansowym został zdefiniowany jako występujący w danym okresie wzrost korzyści ekonomicznych, przybierający formę wpływów lub zwiększeń aktywów lub zmniejszenia zobowiązań, które skutkują przyrostem kapitału własnego, innego niż przyrost związany z wpłatami udziałowców. Zakres znaczeniowy definicji przychodu obejmuje zarówno przychody z działalności gospodarczej, jak i inne zyski.
Przychody ujmuje się wówczas, gdy jest prawdopodobne, że w przyszłości jednostka uzyska korzyści ekonomiczne, które można wycenić w wiarygodny sposób. Rozróżnia się następujące źródła przychodów: sprzedaż dóbr, świadczenia usług oraz przychody z tytułu użytkowania przez inne podmioty aktywów jednostki gospodarczej, przynoszących odsetki, tantiemy i dywidendy.
Zacznijmy od przychodów ze sprzedaży dóbr. Ujmuje się je, jeżeli spełnione zostały następujące warunki:
a) jednostka przekazała nabywcy znaczące ryzyko i korzyści wynikające z praw własności do dóbr; b) jednostka przestaje być trwale zaangażowana w zarządzanie sprzedanymi dobrami w stopniu, w jakim zazwyczaj funkcję taką realizuje się wobec dóbr, do których ma się prawo własności, ani też nie sprawuje nad nimi efektywnej kontroli; c) kwotę przychodów można wycenić w wiarygodny sposób; d) istnieje prawdopodobieństwo, że jednostka uzyska korzyści ekonomiczne z tytułu przeprowadzonej transakcji oraz e) koszty poniesione oraz te, które zostaną poniesione przez jednostkę gospodarczą w związku z transakcją, można wycenić w wiarygodny sposób.
Przechodząc do świadczenia usług, jeżeli wynik transakcji dotyczącej świadczenia usług można oszacować w wiarygodny sposób, przychody z transakcji ujmuje się na podstawie stopnia zaawansowania realizacji transakcji na dzień bilansowy.