Takie sytuacje dotyczyły najczęściej zadłużonych firm przewozowych. Jednocześnie obowiązywała zasada, że można zająć tylko te rzeczy, które znajdują się wmiejscu dokonania czynności iktóre poborca skarbowy może obejrzeć iopisać. Od 30 lipca 2020 r. to się zmieniło. Urzędnik może dokonać zajęcia samochodu czy innej ruchomości, dokonując odpowiedniej adnotacji wrejestrach. Nie musi już faktycznie zobaczyć danego pojazdu, opisać go wprotokole, anastępnie oznakować. Czy taka procedura odeszła całkiem do lamusa? Niekoniecznie, gdyż zajęcie ruchomości bez wychodzenia zurzędu jest fakultatywne. Otym zadecyduje urzędnik skarbowy. Ale uwaga, zobowiązany może zostać wezwany do okazania ruchomości zajętej wzdalny sposób lub wskazania miejsca jej przechowywania wterminie wyznaczonym przez organ egzekucyjny. Nie może to być termin krótszy niż trzy dni od dnia doręczenia wezwania. Uchylenie się od tego obowiązku może zobowiązanego kosztować 3800 zł. Tyle wynosi kara porządkowa za zignorowanie wezwania. Rozwiązanie to niewątpliwie usprawni egzekucję. Po nowelizacji ustawy egzekucyjnej zajęcie ruchomości stało się dużo łatwiejsze. Zobowiązany może się zdziwić, że nie może sprzedać samochodu, chociaż obecny uniego poborca skarbowy nie spisał wjego obecności protokołu zajęcia. Ito od 30 lipca 2020 r. bowiem uległo zmianie. Otóż obecnie zobowiązany nie musi wogóle podpisywać protokołu. Ma jednak ustawową gwarancję, że urząd skarbowy mu odpis takiego dokumentu doręczy. Wprowadzenie zdalnego sposobu zajęcia ruchomości spowodowało konieczność nowelizacji regulacji dotyczących jej oszacowania. Wprzypadku gdy urzędnik faktycznie nie ma kontaktu zzajmowaną rzeczą, dokonanie tej czynności mogłoby być niewykonalne albo byłoby błędne. Ustawodawca uregulował więc nową instytucję, tzw. protokołu uzupełniającego. Będzie on spisywany po wspomnianym wezwaniu zobowiązanego albo wcelu poprawienia błędów wprotokole zajęcia. Dokument uzupełniający może być sporządzony wterminie 30 dni od dnia podpisania protokołu zajęcia.
Oprócz rozwiązań, które usprawnią wykonywanie obowiązków przez pracowników egzekucji, nowelizacja przewiduje korzystne zmiany dla zobowiązanych. Jedną znich jest możliwość samodzielnej sprzedaży ruchomości, która już została zajęta ioszacowana. Aby to jednak było możliwe, wymagana jest zgoda organu egzekucyjnego. Wtym celu zobowiązany musi złożyć wniosek. Należy pamiętać, że nowelizacja wprowadziła zastrzeżenie, że jeżeli wartość szacunkowa zajętej ruchomości przekracza 5 tys. zł, to podmiot, który zamierza ją nabyć, musi wpłacić na rachunek organu egzekucyjnego zaliczkę wwysokości 1/10 wartości szacunkowej. Sprawa wszczęta podaniem o wyrażenie zgody na samodzielną sprzedaż, które spełnia wymogi ustawowe, powinna być rozstrzygnięta przez organ egzekucyjny wterminie 14 dni. Następuje to wformie postanowienia. Wakcie tym organ musi określić warunki sprzedaży przez zobowiązanego zajętej ruchomości. Oznacza to, że wskazuje on cenę nabycia oraz termin isposób zapłaty organowi egzekucyjnemu. Ponadto postanowienie musi zawierać pouczenie oskutkach niezapłacenia wwyznaczonym terminie wcałości ceny nabycia tej ruchomości. Nowelizacja określiła też przesłanki, których wystąpienie obliguje organ do niewyrażenia zgody na sprzedaż. Po pierwsze odmowa ma miejsce wówczas, gdy podmiot zainteresowany nabyciem ruchomości nie daje rękojmi zapłaty wcałości ceny nabycia ruchomości wterminie iw sposób wyznaczony przez organ egzekucyjny. Ztaką sytuacją mamy do czynienia np. wtedy, gdy wobec podmiotu zainteresowanego kupnem ruchomości toczy się postępowanie upadłościowe. Drugi powód obligatoryjnej odmowy dotyczy przypadków, wktórych zachodzi przypuszczenie, że wramach sprzedaży zajętej ruchomości dokonywanej przez organ egzekucyjny uzyska się cenę nabycia wyższą niż zaproponowana we wniosku owyrażenie zgody na sprzedaż przez zobowiązanego. Na negatywne dla zobowiązanego postanowienie przysługuje mu zażalenie. Ten środek prawny może też wnieść podmiot zainteresowany nabyciem ruchomości.
Poprzednie części komentarza zostały opublikowane 23 marca, 20 kwietnia, 18 maja, 22 czerwca, 20 lipca i24 sierpnia 2020 r. na www.edgp.gazetaprawna.pl
TYDZIEŃ Z KOMENTARZAMI – BAZA PUBLIKACJI
Dotychczas w dodatku Podatki i Księgowość komentowaliśmy m.in. ustawy:
  • z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne
  • z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn
  • z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych
  • z 29 września 1994 r. o rachunkowości
  • z 23 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw
  • z 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej
  • z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
  • z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych
  • z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (wyciąg o MDR)
  • z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (wyciąg o rejestracji)
  • z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (wyciąg z przepisami dotyczącymi cen transferowych)
Komentowaliśmy też m.in. rozporządzenia:
  • z 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych
  • z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień
  • z 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur
  • z 13 września 2017 r. w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej
  • z 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących
  • z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług
  • z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów
Przeoczyłeś dodatek? Znajdziesz go w wydaniach DGP nawww.edgp.gazetaprawna.pl