Nie można pomniejszyć przychodu o nadwyżkę bilansową przekazaną na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych – stwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
Chodziło o spółdzielnię, która część wypracowanej nadwyżki bilansowej przelała na wyodrębniony rachunek zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Uważała, że będzie to jej kosztem podatkowym.
Powołała się na interpretacje dyrektora KIS, z których wynikało, że taką możliwość mają spółki dofinansowujące ZFŚS pieniędzmi z wypracowanego zysku netto (m.in. interpretacje z 27 października 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-357/15/JW oraz 22 stycznia 2016 r., sygn.IBPB-1-3/4510-605/15/JKT).
Spółdzielnia przekonywała, że jej nadwyżka bilansowa jest odpowiednikiem zysku netto w spółce, więc podatkowe skutki wpłat na ZFŚS powinny być takie same. Dyrektor KIS uznał jednak jej stanowisko za nieprawidłowe.
Wyjaśnił, że kosztem uzyskania przychodów są tylko odpisy i zwiększenia, które obciążają koszty działalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (art. 6 w zw. z art. art. 3–5 i 6a ustawy z 4 marca 1994 r., t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1352 ze zm.). Natomiast oprócz tego środki funduszu zwiększa się o przysporzenia, wymienione art. 7 ust. 1 ustawy o ZFŚŚ (przykładowo: darowizny, odsetki od środków Funduszu, wpływy z oprocentowania pożyczek udzielonych na cele mieszkaniowe, przychody z tytułu sprzedaży, dzierżawy i likwidacji środków trwałych służących działalności socjalnej itd.).
Ponadto przedsiębiorcy mogą dodatkowo zasilać fundusz zyskiem netto do podziału, a spółdzielnie – nadwyżką bilansową (art. 7 ust. 4 ustawy o ZFŚŚ).
Takie zwiększenia (dodatkowe odpisy) mają jednak charakter przychodowy, a nie kosztowy, gdyż z ustawy o ZFŚS nie wynika, by obciążały one koszty działalności pracodawcy – stwierdził organ.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 16 października 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.296.2019.1.BG
