Kto wykorzystuje w biznesie własny samochód osobowy, niewprowadzony do ewidencji środków trwałych, odlicza tylko 20 proc. wszelkich składek na jego ubezpieczenie, tj. zarówno w zakresie OC, AC, jak i NW – potwierdziło Ministerstwo Finansów.
Pytanie zadaliśmy w związku z licznymi wątpliwościami naszych czytelników, jak rozumieć pojęcie „składek na ubezpieczenie samochodu”. Zmienione przepisy ustaw o PIT i CIT, podobnie jak obowiązujące do końca 2018 r., posługują się takim pojęciem, nie precyzując, o jakie składki chodzi. A rodzaje ubezpieczeń mogą być różne:
  • od odpowiedzialności cywilnej (OC);
  • auto casco (AC);
  • od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW).
Zasadniczo przepisy podatkowe pozwalają zaliczać do kosztów składki na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości nieprzekraczającej ich część „ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 tys. zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia” (art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PIT oraz art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT).
O jakie jednak składki tu chodzi? Z odpowiedzi Ministerstwa Finansów, o której informowaliśmy w artykule „W koszty można zaliczyć całą polisę OC i część AC” (DGP nr 19/2019), wynikało, że limit ten dotyczy składek na ubezpieczenie AC. Natomiast składki na ubezpieczenie OC są zaliczane do kosztów podatkowych w całości. W tym wypadku bowiem nie ma znaczenia wartość samochodu.
Ten sam argument należy odnieść do ubezpieczeń od następstw nieszczęśliwych wypadków – tu również wysokość składki nie jest uzależniona od wartości auta. To oznaczałoby, że i w tym wypadku składkę można odliczyć od przychodu w 100 proc. Należy więc przyjąć, że nadal w tym zakresie aktualne jest stanowisko ministra finansów zaprezentowane w interpretacji ogólnej z 12 czerwca 2012 r. (nr DD2/033/31/PMN/12/260).
Te same zasady dotyczą zarówno samochodów osobowych wprowadzonych przez podatnika do ewidencji środków trwałych, jak i aut wykorzystywanych na podstawie umowy leasingu, najmu lub umów o podobnym charakterze.
W odniesieniu do składek na ubezpieczenie samochodu nie obowiązuje natomiast 75-proc. limit kosztów, co potwierdziło MF we wspomnianej odpowiedzi na pytanie DGP. Nie są to bowiem wydatki na użytkowanie auta, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o PIT oraz art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.
Co innego natomiast, gdy samochód jest własnością podatnika, lecz nie jest składnikiem jego majątku trwałego. W tym wypadku przepisy wprost ograniczają – do 20 proc. – nie tylko wydatki z tytułu jego używania, lecz także ubezpieczenia (art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT).
Znów jednak pojawia się pytanie, jakiej polisy to dotyczy. Z odpowiedzi MF udzielonej na pytanie DGP wynika, że limitem 20 proc. objęte są wszystkie składki, a zatem zarówno OC, jak i AC oraz NW.

Koszty z tytułu ubezpieczenia auta osobowego

Samochód osobowy Rodzaj ubezpieczenia
OC AC NW
własny, wprowadzony do ewidencji środków trwałych 100 proc. według proporcji 150 tys. zł do wartości auta przyjętej dla celów ubezpieczenia 100 proc.
wzięty w leasing operacyjny lub w najem 100 proc. według proporcji 150 tys. zł do wartości auta przyjętej dla celów ubezpieczenia 100 proc.
własny, niewprowadzony do ewidencji środków trwałych 20 proc. 20 proc. 20 proc.

Odpowiedź MF na pytanie DGP

Stosownie do przepisów ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., w przypadku samochodów osobowych, które są własnością podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, niebędących składnikiem majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć 20 proc. poniesionych wydatków związanych z użytkowaniem samochodu oraz składek na jego ubezpieczenie (art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy).

Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, że aby przedsiębiorca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek na ubezpieczenie samochodu osobowego, wydatek ten musi być związany z prowadzoną działalnością i służyć osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów, oraz mieścić się w ustawowym limicie. Składki takie mogą więc stanowić koszt uzyskania przychodu, do wysokości limitu określonego w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy.