Subskrybuj nas na Youtube
Dodatkowe czynności wchodzą do podstawy opodatkowania leasingu finansowego – orzekł WSA w Warszawie.
Sprawa dotyczyła banku. Traktował on wydanie przedmiotu leasingu finansowego jako dostawę towarów i przyjmował, że podstawą opodatkowania są opłaty leasingowe (część kapitałowa i odsetkowa).
Oprócz leasingu bank miał też wykonywać dodatkowe czynności wynikające z bieżącej eksploatacji przedmiotu leasingu (np. koszt serwisu, napraw, bieżącej eksploatacji, obsługi technicznej), zapłaty podatków lokalnych (w tym od środków transportu i nieruchomości), wysyłania monitów, wezwań, itp.
W momencie zawierania umowy leasingu bank nie był w stanie przewidzieć, jaka będzie wartość usług i świadczeń dodatkowych, czy w ogóle one zaistnieją, zważywszy na to, że umowa może trwać 10 lat i dłużej. Chciał więc doliczać symboliczną marżę, która miała obejmować zryczałtowany koszt usług związanych z utrzymaniem, obsługą oraz używaniem przedmiotu leasingu.
Spór z fiskusem toczył się o możliwość potraktowania tych dodatkowych czynności – jako odrębnych od dostawy towaru (przedmiotu leasingu). Bank uważał, że nie są one związane z dostawą, bo są wykonywane dopiero w trakcie trwania umowy i dopiero wtedy można ustalić ich wartość. Nie powinny więc być uwzględniane w podstawie opodatkowania, a tym samym i na fakturze dokumentującej dostawę. Wykonanie każdej takiej dodatkowej czynności nie zmienia zatem kwoty należnej z tytułu leasingu i nie pociąga za sobą obowiązku korekty – przekonywał bank.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że związek między dostawą przedmiotu leasingu a czynnościami dodatkowymi jest oczywisty. Przypomniał, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę (art. 29a ust.1 i 6 ustawy o VAT). Koszty dodatkowe, nawet jeśli są pobierane odrębnie, stanowią część podstawy opodatkowania usługi głównej – podkreślił.
Tego samego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Orzekł, że czynności dodatkowe nie zostałyby wykonane, gdyby nie leasing. Sędzia Artur Kot wyjaśnił, że tego związku z dostawą nie niweczy pobieranie marży.
Skład orzekający podzielił więc stanowisko wyrażone w innym wyroku warszawskiego WSA (sygn. akt III SA/Wa 929/16). Sąd orzekł w nim, że czynności dodatkowe, związane z podatkami i opłatami za użytkowanie wieczyste, są bezpośrednio związane z przedmiotem umowy.
Wyrok jest nieprawomocny.
orzecznictwo
Wyrok WSA w Warszawie z 31 lipca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 3068/17.www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
