Subskrybuj nas na Youtube
Podatnik może odliczyć od przychodu wydatki na remont i wyposażenie wydzielonego pokoju w swoim domu, zajętego na prowadzenie firmy. Nie ma znaczenia, że nie zgłosił go do opodatkowania podatkiem od nieruchomości według najwyższej stawki, właściwej dla działalności gospodarczej – orzekł NSA.
Chodziło o podatnika, który prowadzi działalność gospodarczą w trzech lokalizacjach, w tym w wydzielonym pokoju w domu jednorodzinnym. Mężczyzna wyremontował pomieszczenie i je wyposażył. Kupił m.in.: drzwi, panele podłogowe, oświetlenie, grzejniki, meble, telewizor. Wszystkie te wydatki zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. Przy okazji odjął też zakup atlasu geograficznego i okularów przeciwsłonecznych.
Organy podatkowe uznały, że wszystkie te wydatki nie są kosztem uzyskania przychodów, bo służyły celom prywatnym podatnika i jego rodziny, a nie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
Organy zwróciły też uwagę na to, że podatnik nie zgłosił pokoju do opodatkowania podatkiem od nieruchomości według stawki właściwej dla działalności gospodarczej. Mężczyzna uważał, że nie ma to żadnego znaczenia. Ważne, że wszystkie wydatki na remont i wyposażenie pokoju były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą – tłumaczył. Wymienił, że do celów prywatnych używa sześciu odrębnych, w pełni umeblowanych pokoi, dwie kuchnie i trzy łazienki. Ma w nich trzy inne telewizory. Natomiast w pokoju zajętym pod biznes przechowuje dokumenty finansowe i procesowe, umowy i zamówienia, co potwierdziły oględziny lokalu. Mężczyzna podkreślił, że nie chce trzymać tych dokumentów w pomieszczeniu biura (kantorze) na terenie zakładu głównego przy hali produkcyjnej.
Podatnik wygrał w WSA w Szczecinie. Sąd zwrócił uwagę na to, że mężczyzna zgłosił pokój jako miejsce prowadzenia działalności. Kwestia podatku od nieruchomości jest odrębną sprawą, która nie może wpływać na rozstrzygnięcie w zakresie kosztów – uznał WSA.
Nie zgodził się z fiskusem, że wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją można zaliczyć do kosztów podatkowych tylko wtedy, gdy lokal służy podatnikowi wyłącznie do działalności gospodarczej. Przywołał wyrok NSA z 18 lipca 2012 r. (sygn. akt II FSK 32/11), z którego wynikało, że nieruchomość można uznać za związaną z działalnością gospodarczą, jeżeli w jakikolwiek sposób jest wykorzystywana w biznesie.
Szczeciński sąd orzekł, że działalności mogą służyć nawet atlas geograficzny i okulary przeciwsłoneczne.
NSA zasadniczo podzielił stanowisko WSA, z wyjątkiem tej ostatniej kwestii. Uzasadniając wyrok, sędzia Krzysztof Winiarski, zwrócił uwagę na to, że podatnicy często zajmują na działalność gospodarczą część lokali mieszkalnych, wydzielając odrębne pomieszczenie. Bywa też, że nie legalizują tego w formalny sposób (w tej sprawie podatnik zgłosił w gminnej ewidencji pokój jako miejsce prowadzenia działalności).
– Działalność gospodarcza jest pewnym ciągiem zdarzeń faktycznych o charakterze obiektywnym. Niedopełnienie wymogów formalnych, takich jak np. zgłoszenie lokalu do opodatkowania, nie ma znaczenia – wyjaśnił sędzia Winiarski. Przypomniał, że zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o PIT działalność gospodarcza ma charakter zarobkowy, musi być prowadzona we własnym imieniu, bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, a uzyskane przychody nie mogą być zaliczane do innych źródeł wymienionych w ustawie o PIT.
Sędzia podkreślił, że również oględziny pokoju potwierdzały, iż podatnik prowadził w nim działalność gospodarczą.
Dlatego NSA orzekł, że podatnik wykorzystywał lokal do prowadzenia biznesu, a poniesione wydatki na remont i wyposażenie miały związek z działalnością gospodarczą.
Sędzia Winiarski wskazał, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o PIT nie są kosztem wydatki na zakup składników majątku, jeżeli jest spełniona jedna z dwóch przesłanek:
●składniki te nie są wykorzystywane do działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo
●składniki te są bez uzasadnienia zlokalizowane poza siedzibą przedsiębiorstwa.
NSA stwierdził, że za siedzibę przedsiębiorstwa należy uznać miejsce, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza. Sąd nie miał też wątpliwości, że nie została spełniona druga z przesłanek wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o PIT.
Nie zgodził się natomiast z WSA, że podatnik mógł do kosztów zaliczyć wydatki na zakup okularów i atlasu geograficznego. Nie przekonały go wyjaśnienia podatnika, że były to również wydatki związane z działalnością gospodarczą.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 31 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1262/15
