W czasie gdy rząd i posłowie co rusz wymyślają nowe sposoby na walkę z wyłudzeniami i karuzelami podatkowymi (a to 25 lat za fałszywe faktury, a to odwrotne obciążenie, a to wykreślenie z rejestru VAT), przed sądami – i to zarówno administracyjnymi, jak i powszechnymi – toczy się poniższy spór.
Przedsiębiorca – właściciel kilku barów mlecznych – zostaje oskarżony o to, że nienależnie pobrał dotacje do posiłków. Spór dotyczy głównie marży – czy mogła być wyższa niż 30 proc., czyli większa niż dopuszcza rozporządzenie ministra finansów.
Problem polega na tym, że przedsiębiorca przyjął sobie wyższą marżę tylko do tych surowców, wobec których w ogóle nie starał się o dotację (chodziło o przyprawy, zasadniczo dotowane, ale przedsiębiorca w tym zakresie zrezygnował z dofinansowania). Ubiegał się o dopłatę tylko do tych surowców, przy których trzymał się ściśle 30-proc. marży.
Fiskus nie dawał za wygraną. Sprawa dwukrotnie trafiała do sądu wojewódzkiego w Warszawie i raz stanęła przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Gdy ostatecznie w maju ub.r. zakończyła się prawomocnym wyrokiem WSA, fiskus brnął dalej, tyle że już przed Sądem Rejonowym w Gdańsku.
Upór urzędu w tej sprawie był niebywały, jeśli zważyć na fakty wytknięte przez gdański sąd. Po pierwsze, z samego rozporządzenia ministra nie wynikało, żeby maksymalna marża 30 proc. miała dotyczyć wszystkich kupionych surowców, a nie tylko tych objętych dotacją. Słowem, nie napisano w nim, że jeżeli przedsiębiorca chce obiad posolić, a do soli stosuje wyższą marżę, to nie dostanie dotacji do marchewki, jaj i śmietany.
Napiwki trzeba, niestety, rozliczyć z fiskusem
Napiwki trzeba, niestety, rozliczyć z fiskusem

Zobacz również
Po drugie, same organy podatkowe pozwalały wcześniej na taki sposób naliczania marż, jaki przyjął przedsiębiorca. Potwierdziły to zeznania pracowników urzędu skarbowego, izby skarbowej. Co więcej, wynikało to także z protokołu po jednej z wcześniejszych kontroli u tego przedsiębiorcy, oraz z uprzednich pism dyrektora izby skarbowej i samego Ministerstwa Finansów.
Po trzecie, i chyba w tej sprawie najbardziej zdumiewające, fiskus w ogóle nie brał pod uwagę tego, że gdy przedsiębiorca stosuje wyższą marżę do niedotowanych surowców, to płaci więcej podatku dochodowego i VAT. Bo najzwyczajniej wykazuje większą sprzedaż. Tę oczywistość dostrzegł nawet gdański sąd, który zasadniczo nie zajmował się przecież rozliczeniami podatkowymi.
Najwyraźniej budżetowi bardziej kalkuluje się dopłacać do nierentownych przedsięwzięć niż zbierać podatki z dochodowego biznesu.