Subskrybuj nas na Youtube
Notariusz powinien pobrać podatek od czynności cywilnoprawnych, jeżeli jego kwota przy zakupie nieruchomości rolnej byłaby wyższa od równowartości 15 tys. euro – wynika z interpretacji dyrektora katowickiej izby.
Organ wyjaśnił, że taki obowiązek powstanie nawet, jeżeli kupujący oświadczy, że do dnia transakcji nie korzystał z pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013. Chodzi o maksymalny limit takiej pomocy, którą jeden rolnik może wykorzystać w trakcie trzech lat (15 tys. euro).
Pytanie zadał mu notariusz, do którego zgłosili się rolnicy planujący dokupić grunty, aby powiększyć posiadany już areał. Kupiona nieruchomość spełniała definicję gospodarstwa rolnego i była zajęta na prowadzenie działalności rolniczej. W wyniku umowy łączna powierzchnia gospodarstwa kupujących była większa niż 11 ha, a mniejsza niż 300 ha.
Rolnicy oświadczyli, że będą prowadzić działalność rolną przez co najmniej pięć lat od transakcji oraz że do dnia zawarcia umowy nie korzystali z pomocy de minimis w rolnictwie, o której mowa w unijnym rozporządzeniu. Notariusz nie pobrał więc daniny. Uznał, że spełnione zostały wszystkie przesłanki z art. 9 pkt 2 ustawy o PCC.
Chciał się jednak upewnić, że postąpił prawidłowo. We wniosku o interpretację zwrócił uwagę na to, że nie ma żadnej możliwości zbadania, czy rolnicy faktycznie nie korzystali z pomocy de minimis. Musiał więc uwierzyć im na słowo.
Tłumaczył, że nawet gdyby powstały wątpliwości co do stanu faktycznego, to w sytuacji, gdy nie ma on żadnych możliwości weryfikacyjnych, powinny one być rozstrzygnięte na jego korzyść. Powołał się m.in. na interpretację ogólną ministra finansów z 29 grudnia 2015 r. wyjaśniającą zasady stosowania in dubio pro tributario (nr PK4.8022.44.2015).
Innego zdania był jednak dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach. Przyznał, że rola notariusza jest uzależniona od tego, co usłyszy od podatników. Nie jest on – jako płatnik – zobowiązany, ani nawet uprawniony do kwestionowania deklarowanych przez podatników okoliczności.
Jeżeli jednak kwota samego PCC, która powinna być naliczona od danej transakcji, przekraczałaby limit pomocy de minimis określony dla jednego beneficjenta (15 tys. euro), to notariusz powinien pobrać 2-proc. daninę. W pozostałych przypadkach powinien poprzestać na odebraniu oświadczenia podatników o wykorzystanej pomocy de minimis.
Dyrektor uznał, że w tej sprawie brak jest wątpliwości co do prawa bądź stanu faktycznego, do których trzeba by było stosować zasadę „in dubio pro tributario”. Treść przepisu o zwolnieniu nie budzi bowiem wątpliwości.
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 listopada 2016 r., nr 2461-IBPB-2-1.4514.519.2016.1.MD
