Odliczenie podatku naliczonego z pustych faktur może być argumentem przemawiającym za ustanowieniem zabezpieczenia na majątku, ale zabezpieczenie to nie może abstrahować od dobrej kondycji finansowej podatnika – orzekł WSA w Warszawie.
Sprawa dotyczyła spółki, która odliczała VAT z faktur wystawianych przez dwóch kontrahentów. W trakcie kontroli celno-skarbowej urzędnicy ustalili, że faktury były puste, nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Naczelnik urzędu celno-skarbowego określił więc spółce przybliżone kwoty zobowiązania w VAT za poszczególne miesiące lat 2015–2017 i wydał decyzję o zabezpieczeniu tych kwot na majątku podatnika. Uznał, że zaistniała uzasadniona obawa, iż spółka nie zapłaci podatku.
Urzędnicy zarzucili jej też, że nie dochowała należytej staranności, bo nie zweryfikowała kontrahentów, którzy wystawili jej faktury. Uważali, że dobra sytuacja finansowa spółki nie jest przesłanką do odstąpienia od zabezpieczenia na jej majątku.
Spółka uważała, że nie było podstaw do zabezpieczenia. Twierdziła, że organ nie przedstawił jakichkolwiek dowodów wskazujących na uzasadnioną obawę, że spółka nie zapłaci VAT. Nie dokonał też analizy jej sytuacji finansowej, a była ona – jak podkreślała spółka – bardzo dobra.
Dyrektor izby administracji skarbowej podtrzymał decyzje naczelnika urzędu celno-skarbowego. Natomiast WSA w Warszawie uchylił decyzje organów o zabezpieczeniu.
Orzekł, że charakter nieprawidłowości, które organ stwierdził w trakcie kontroli, wystarczy do dokonania zabezpieczenia. Fiskus musi jednak wykazać, że majątek podatnika jest w takiej kondycji, która powoduje, że brak zabezpieczenia może uszczuplić należności budżetu państwa. W tym wypadku warunek ten nie został spełniony – stwierdził sąd.
Zgodził się ze spółką, że organy nie wykazały uzasadnionej obawy, iż firma nie wykona zobowiązania podatkowego.
– Odliczenie podatku naliczonego z pustych faktur może być argumentem uzasadniającym ustanowienie zabezpieczenia na majątku, ale zabezpieczenie to nie może abstrahować od kondycji finansowej podatnika – uzasadniła sędzia Anna Zaorska. Zwróciła uwagę na to, że dyrektor izby nie kwestionował tego, iż sytuacja spółki jest dobra.
– Nie odniósł się też do dochodów osiąganych przez nią za ostatnie lata, do wartości posiadanych przez nią nieruchomości, samochodów. Nie wskazał też, aby skarżąca nie płaciła podatków bądź wyzbywała się majątku – wyliczała sędzia Zaorska.
Wyroki są nieprawomocne. ©℗
orzecznictwo
Wyroki WSA w Warszawie z 19 września 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 848/22, III SA/Wa 849/22, III SA/Wa 850/22 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia