Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że usługi wsparcia informatycznego nabyte na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zostały udokumentowane fakturą i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Spółce przysługuje zatem prawo do zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie tych usług do kosztów uzyskania przychodów w kwocie netto, tj. w wysokości 20 000 zł. VAT wynikający z otrzymanej faktury w wysokości 4600 zł – jako podlegający odliczeniu w deklaracji VAT-7 – nie stanowi kosztu uzyskania przychodów stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT.
Y spółka z o.o. (podatnik VAT czynny) zajmuje się produkcją zabawek (wyłącznie sprzedaż opodatkowana VAT). Spółka na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej 24 lutego 2020 r. nabyła od firmy X (podatnik VAT czynny) usługi wsparcia informatycznego o wartości 24 600 zł brutto, które wiązały się w sposób pośredni z prowadzoną przez spółkę Y działalnością. Na udokumentowanie wykonanych usług firma X wystawiła 24 lutego 2020 r. fakturę na kwotę netto 20 000 zł plus VAT w wysokości 4600 zł z 14-dniowym terminem płatności (do 9 marca 2020 r.). Y otrzymała tę fakturę 28 lutego 2020 r., a 2 marca 2020 r. dokonała zapłaty na rachunek bankowy kontrahenta wskazany na fakturze w mechanizmie podzielonej płatności. Dopiero 10 marca 2020 r. rozliczające Y biuro rachunkowe wskaże, że rachunek bankowy, na który spółka dokonała wpłaty, nie figuruje na białej liście podatników VAT. Spółka nie składała do urzędu skarbowego właściwego według siedziby kontrahenta zawiadomienia, na jaki rachunek dokonała zapłaty za tę fakturę. Jak powinno wyglądać rozliczenie nabytych od firmy X usług wsparcia informatycznego udokumentowanych fakturą z 24 lutego 2020 r.? Rokiem podatkowym spółki jest rok kalendarzowy, a VAT i zaliczki na CIT płaci za okresy miesięczne. Dla Y właściwa jest stawka CIT 19 proc.
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT). Zatem aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:
- został poniesiony przez podatnika,
- jest definitywny, a więc bezzwrotny,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
- nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
- został właściwie udokumentowany.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że usługi wsparcia informatycznego nabyte na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zostały udokumentowane fakturą i nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Spółce przysługuje zatem prawo do zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie tych usług do kosztów uzyskania przychodów w kwocie netto, tj. w wysokości 20 000 zł. VAT wynikający z otrzymanej faktury w wysokości 4600 zł – jako podlegający odliczeniu w deklaracji VAT-7 – nie stanowi kosztu uzyskania przychodów stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nabyte usługi wiązały się w sposób pośredni z prowadzoną działalnością spółki, a zatem należy je uznać za tzw. koszty pośrednie.
Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT). Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4a i 4f-4h ustawy o CIT, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o CIT).
W analizowanej sprawie faktura dokumentująca zakup usług wsparcia informatycznego została wystawiona 24 lutego 2020 r. i tego dnia spółka powinna zaliczyć wydatki na te usługi do kosztów uzyskania przychodów w kwocie netto, tj. w wysokości 20 000 zł. Obliczając zaliczkę na CIT za luty 2020 r., Y ma zatem prawo uwzględnić koszty uzyskania przychodów z tytułu zakupu tych usług w wysokości 20 000 zł.
Niestety w przypadku spółki zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie będzie trwałe. Należy bowiem zauważyć, że od 1 stycznia 2020 r., stosownie do art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 prawa przedsiębiorców:
1) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2) została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT – w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3) pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy. [ramka 1]
RAMKA 1
Wartość transakcji
Zgodnie z art. 19 prawa przedsiębiorców dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:
1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca, oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
Zgodnie z przepisami przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą (art. 4 ust. 1 prawa przedsiębiorców). Przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej (art. 4 ust. 2 prawa przedsiębiorców).
Z kolei działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły (art. 3 prawa przedsiębiorców).
Pojęcie transakcji nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego ani cywilnego. W takim przypadku należy posłużyć się znaczeniem słownikowym. I tak, zgodnie z nim transakcja to:
„1. operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług,
2. umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też: zawarcie takiej umowy” (zob. https://sjp.pwn.pl).
Jak wyjaśnił dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 20 sierpnia 2018 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.352.2018.2.RK, „(…) przez transakcję należy rozumieć zatem taką czynność prawną (umowę) zawieraną w związku z prowadzoną przez strony działalnością gospodarczą, w wykonaniu której dokonywana jest co najmniej jedna płatność. Wskazany przepis nie określa, co może stanowić przedmiot transakcji (umowy), natomiast można przyjąć, że może nim być w szczególności nabycie towaru lub usługi. O przyporządkowaniu płatności do poszczególnych umów (transakcji) decyduje ich cel gospodarczy i zgodny zamiar stron, a nie treść dowodów (dokumentów) księgowych. Trzeba przy tym podkreślić, że art. 19 ustawy prawo przedsiębiorców nie wprowadza czasowego ograniczenia okresu sumowania wielu płatności składających się na pojedynczą transakcję. Może się zatem okazać, że jedna transakcja obejmuje transfery pieniężne dokonane w ciągu kilku lat (np. w przypadku zawarcia umowy realizowanej etapami, takiej jak umowa wdrożeniowa, czy umowa o roboty budowlane). W konsekwencji jednorazowa wartość transakcji oznacza ogólną wartość wierzytelności lub zobowiązań, określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Przymiot jednorazowości nie odnosi się do liczby płatności, lecz odzwierciedla wymóg powiązania poszczególnych świadczeń w ramach jednego stosunku umownego. (…).”
Zatem od 1 stycznia 2020 r. podatnicy – w przypadku transakcji z podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce jako podatnik VAT czynny – nie mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części (lub zmniejszają wysokość kosztów), w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 prawa przedsiębiorców została dokonana na rachunek inny niż zawarty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT (tj. białej liście). W analizowanej sprawie zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, gdyż: stroną transakcji jest inny przedsiębiorca (tj. firma X), jednorazowa wartość transakcji przekracza 15 000 zł brutto (wynosi 24 600 zł), płatność dokonywana jest za nabyte usługi i udokumentowana fakturą, płatność dokonywana jest na rzecz podatnika zarejestrowana jako podatnik VAT czynny (tj. firma X) i dokonana została na rachunek bankowy niefigurujący na białej liście. [ramka 2]
RAMKA 2
Wykaz podatników VAT
Stosownie do art. 96b ust. 1 ustawy o VAT szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:
1) w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;
2) zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.
Wykaz (tzw. biała lista) zawiera m.in. następujące dane podmiotów:
– firmę (nazwę) lub imię i nazwisko;
– numer, za pomocą którego podmiot został zidentyfikowany na potrzeby podatku, jeżeli taki numer został przyznany;
– status podmiotu, m.in. zarejestrowany jako „podatnik VAT czynny” – jak ma to miejsce w przypadku kontrahenta Spółki (tj. firmy X);
– numery rachunków rozliczeniowych, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której podmiot jest członkiem, otwartych w związku z prowadzoną przez członka działalnością gospodarczą – wskazanych w zgłoszeniu identyfikacyjnym lub zgłoszeniu aktualizacyjnym i potwierdzonych przy wykorzystaniu STIR w rozumieniu art. 119zg pkt 6 ordynacji podatkowej (dotyczy to m.in. podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni) (zob. art. 96b ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT).
Wykaz można znaleźć na stronie internetowej BIP Ministerstwa Finansów oraz na stronie Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).©℗
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka dokonała zapłaty na rachunek bankowy kontrahenta wskazany na fakturze 2 marca 2020 r. w mechanizmie podzielonej płatności. Dopiero 10 marca 2020 r. rozliczające Y biuro rachunkowe wskaże, że rachunek bankowy, na który spółka dokonała wpłaty, nie figuruje na białej liście. Spółka nie składała do urzędu skarbowego właściwego wg siedziby kontrahenta zawiadomienia, na jaki rachunek dokonała zapłaty za tę fakturę.
Uwaga! Artykułu 15d ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o CIT nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba par. 3 ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu (zob. art. 15d ust. 4 ustawy o CIT). W przypadku spółki sytuacja taka nie ma miejsca, gdyż takiego zawiadomienia ona nie złożyła. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka dokonała dobrowolnie zapłaty za nabyte usługi w mechanizmie podzielonej płatności. Niestety okoliczność ta nie pozwala na zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zapłata w mechanizmie podzielonej płatności chroni jedynie spółkę przez odpowiedzialnością za niezapłacony (ewentualnie) przez kontrahenta VAT (zob. art. 117ba i art. 117bb ordynacji podatkowej).
Uwaga! Sytuacja spółki może ulec zmianie, jeśli zostanie uchwalony projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 207). Przewiduje on, że w przypadku gdy zapłata została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, nie mają zastosowania sankcje także w CIT i PIT związane z zapłatą na rachunek spoza białej listy. Co istotne, zgodnie z przepisem przejściowym zawartym w projekcie tej nowelizacji wyłączenie stosowania tych sankcji ma dotyczyć również zapłat dokonanych od 1 stycznia br. do dnia wejścia w życie ustawy.
Jednak zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami – stosownie do art. 15d ust. 2 ustawy o CIT – w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 prawa przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:
1) zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2) w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody
– w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.
W analizowanej sprawie spółka dokonała zapłaty 2 marca 2020 r., a zatem w rozliczeniu za marzec 2020 r. powinna zmniejszyć koszty uzyskania przychodów.
Uwaga! Między innymi art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. ma zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2019 r. (art. 10 ust. 1 nowelizacji z 12 kwietnia 2019 r. oraz art. 14 ust. 1 nowelizacji z 9 sierpnia 2019 r.). Zatem w przypadku podatników, którym rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym (jak w przypadku spółki), nowe przepisy obowiązują już od 1 stycznia 2020 r. Przepisów tych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed 1 stycznia 2020 r. (zob. art. 10 ust. 2 nowelizacji z 12 kwietnia 2019 r. oraz art. 14 ust. 2 nowelizacji z 9 sierpnia 2019 r.) ©℗
VAT
Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zatem podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że usługi wsparcia informatycznego nabyte zostały na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (wyłącznie czynności opodatkowane VAT). Zatem ich nabycie wykazuje związek (pośredni) z działalnością opodatkowaną VAT. Spółka ma zatem prawo odliczyć podatek naliczony od nabycia tych usług w całości, tj. w wysokości 4600 zł. Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, a zatem odliczeniu podatku nie sprzeciwia się art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, a zakładam, że nie zachodzą żadne okoliczności wymienione w pozostałych przepisach art. 88 ustawy o VAT wyłączające prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Uwaga! Na prawo do odliczenia podatku naliczonego nie wpływa fakt, że spółka dokonała zapłaty na rachunek bankowy kontrahenta niewykazany na białej liście. Nie ma także znaczenia zapłata w mechanizmie podzielonej płatności, bowiem w przypadku nabytych usług wsparcia informatycznego zastosowanie tego mechanizmu jest dobrowolne.
Pozostaje tylko ustalić, w jakim miesiącu spółka może odliczyć podatek naliczony. W myśl reguły zawartej w art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
Zakładam, że usługodawca (firma X) rozlicza się na zasadach ogólnych, a nie według metody kasowej. Oznacza to, że obowiązek podatkowy z tytułu usług wsparcia informatycznego powstał z chwilą dokonania ich wykonania (tj. 24 lutego 2020 r.) stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.
Jednakże samo ustalenie, kiedy w stosunku do nabytej usługi powstał obowiązek podatkowy, choć konieczne, nie pozwala na ustalenie w pełni, kiedy można odliczyć podatek naliczony. Niezbędne jest bowiem w naszym przypadku sięgnięcie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę.
Spółka otrzymała fakturę 28 lutego 2020 r., a zatem odliczenia wynikającego z niej podatku naliczonego może dokonać najwcześniej w deklaracji VAT-7 za luty 2020 r., co jak zakładam uczyni. Na potrzeby schematu rozliczenia podatku zakładam, że spółka nie skorzysta z możliwości, jaką daje przepis art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, i nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, tj. za marzec bądź kwiecień 2019 r.
Podsumowując, spółka w deklaracji VAT-7 za luty 2020 r. może odliczyć podatek naliczony z tytułu nabytych usług wsparcia informatycznego w wysokości 4600 zł.©℗
Schemat rozliczenia zakupu usług wsparcia informatycznego spółki* ©℗
1. JAKI PODATEK
VAT
Podatek należny: nie wystąpi (brak informacji w stanie faktycznym)
Podatek naliczony: 4600 zł
CIT
Przychody: nie wystąpią
Koszty uzyskania przychodów: 20 000 zł (ale tylko czasowo, gdyż spółka może je wykazać w lutym 2020 r., ale musi o tę kwotę obniżyć koszty podatkowe w marcu 20 000 zł, w ostatecznym rozrachunku zatem nie wystąpią)
2. W JAKIEJ DEKLARACJI WYKAZAĆ PODATEK
VAT
Deklaracja VAT-7 (podatek naliczony: poz. 45 „Wartość netto w zł” – 20 000 zł i w poz. 46 „Podatek naliczony w zł” – 4600 zł)
CIT
Nie ma obowiązku składania deklaracji zaliczkowej. Spółka powinna jednak uwzględnić wydatki poniesione w wysokości 20 000 zł jako koszt uzyskania przychodów przy obliczeniu zaliczki na CIT podlegający wpłacie do urzędu skarbowego za luty 2020 r., a przy obliczaniu zaliczki za marzec o tę kwotę (tj. 20 000 zł) pomniejszyć koszty uzyskania przychodów. Z kolei po zakończeniu roku podatkowego uwzględnić te zdarzenia w zeznaniu rocznym CIT-8 (w ostatecznym rozrachunku wydatki te, w kwocie 20 000 zł, nie powinny się znaleźć w kosztach podatkowych).
3. TERMIN ZŁOŻENIA DEKLARACJI
VAT-7 i JPK_VAT: 25 marca 2020 r.
CIT-8: do 31 marca 2021 r.
* W schemacie rozliczenia pominięte zostały inne zdarzenia/czynności.
Podstawa prawna
• art. 15, art. 19a ust. 1 art. 86, art. 88, art. 96b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106)
• art. 15, art. 15d, art. 16 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 183)
• art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1292; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1495)
• art. 117ba i art. 117bb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900; ost.zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 2200)
• ustawa z 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1018) – nowelizacja z 12 kwietnia 2019 r.
• ustawa z 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1751) – nowelizacja z 9 sierpnia 2019 r.
