Firma wynajmująca rusztowania nabywa ich elementy (np. podpory, drabiny, złącza, haki), które następnie kompletuje w zestawy, w zależności od potrzeb klientów. Wartość pojedynczych elementów nie przekracza 10 tys. zł, ale w przypadku zestawu może tę kwotę przekroczyć.

Pojedyncze elementy niezdatne do samodzielnego użytku

Spółka wskazała, że osobne elementy nie stanowią kompletnego urządzenia, nie mogą być używane samodzielnie, nie tworzą więc środka trwałego. Dopiero zmontowane w zestawy mogą służyć jako rusztowanie. W związku z tym twierdziła, że wydatki na ich zakup wolno jej ująć jako koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Dyrektor KIS się z tym nie zgodził. Wskazał, że o ile poszczególne elementy same w sobie nie są środkami trwałymi, to po skompletowaniu na potrzeby konkretnego najmu mogą łącznie tworzyć środek trwały. W związku z tym uznał stanowisko spółki za prawidłowe wyłącznie w odniesieniu do sytuacji, gdy wartość skompletowanego rusztowania nie przekracza 10 tys. zł.

W przypadku, gdy wydatki na zestaw przekraczają tę kwotę, należy go – w ocenie organu podatkowego – traktować jako środek trwały. Według niego wydatek nie może być w takiej sytuacji jednorazowo zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, lecz musi być rozłożony w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Elementy nie do amortyzacji

Spółka obroniła jednak swoje stanowisko w sądach. WSA w Łodzi (sygn. akt I SA/Łd 458/22) zwrócił uwagę, że spółka nie pytała o zasady rozliczania „kompletnych rusztowań”, lecz o kwalifikację wydatku na pojedyncze elementy. Te mogą być wielokrotnie wykorzystywane w różnych zestawach, w zależności od potrzeb. Jako niezdatne do użytku osobno nie spełniają definicji środka trwałego z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. W związku z tym – zdaniem WSA – spółka ma prawo zaliczać wydatki na ich zakup do kosztów uzyskania przychodów w chwili ich poniesienia.

Tego samego zdania był NSA. Jak wskazał sędzia Artur Kot, poszczególne elementy rusztowań nie spełniają definicji środka trwałego zawartej w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ dopiero po zestawieniu mogą być wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem. Wobec tego koszty ich nabycia mogą być rozliczane jednorazowo jako koszty uzyskania przychodów.

Wyrok NSA z 5 sierpnia 2025 r., sygn. akt II FSK 1450/22