Ceny transferowe. Brak dochodów strefowych nie uwalnia od dokumentacji

Spółka, która uzyskała decyzję o wsparciu, nie uwolni się od obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych, nawet gdy nie osiąga dochodów z działalności strefowej – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu.

Chodziło o spółkę, która w 2018 r. uzyskała decyzję o wsparciu na podstawie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 459 ze zm.). Dopiero w 2022 r. rozpoczęła związaną z tym inwestycję. Odnotowała wtedy stratę, a więc nie miała dochodów, które byłyby zwolnione z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT (przepis ten dotyczy dochodów uzyskiwanych na podstawie decyzji o wsparciu).

Z podmiotem powiązanym

W tym samym 2022 r. spółka przeprowadziła transakcje kontrolowane z podmiotem powiązanym, które przekroczyły progi wskazane w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT. Transakcje te nie były związane z działalnością strefową. Miały one związek z wcześniej udzielonymi pożyczkami związanymi z działalnością gospodarczą jednego z podmiotów powiązanych. Podmiot ten (spółka powiązana) nie posiadał decyzji o wsparciu ani nie działał w specjalnej strefie ekonomicznej. Obie spółki nie poniosły w 2022 r. ani w latach następnych straty z tego źródła przychodów.

Co z dokumentacją

Spółka uważała, że nie musi sporządzać lokalnej dokumentacji cen transferowych, bo powinna być zwolniona z tego obowiązku na podstawie art. 11n pkt 1 lit. b ustawy o CIT. Argumentowała, że w świetle tego przepisu brak obowiązku sporządzania dokumentacji jest uzależniony od tego, by dany podmiot nie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub pkt 34a ustawy o CIT. Spółka podkreśliła, że choć miała decyzje o wsparciu, to nie osiągała dochodów na podstawie tej decyzji, a więc takich, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a.

Jest obowiązek

Nie zgodził się z nią dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. W interpretacji z 31 maja 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.178.2024.1.MBD) stwierdził, że brak obowiązku dokumentacyjnego zależy od niekorzystania przez podmioty powiązane zawierające transakcję kontrolowaną ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Natomiast podatnik, który ma ważną decyzję o wsparciu, nie ma wyboru, czy korzysta z tego zwolnienia, czy nie. Wynika ono z mocy prawa i ma charakter obligatoryjny – wyjaśnił dyrektor KIS.

Uznał więc, że samo już posiadanie decyzji o wsparciu nie pozwala zastosować art. 11n pkt 1 lit. b ustawy o CIT.

Rację przyznał mu WSA w Poznaniu. Wyjaśnił, że w art. 11n pkt 1 ustawy o CIT mowa jest o podmiotach, które w roku podatkowym nie poniosły straty podatkowej ani nie korzystały ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w art. 6 lub art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy o CIT.

Bez znaczenia jest natomiast to, że spółka nie uzyskała dochodu z działalności objętej decyzją o wsparciu. Przy interpretacji pojęcia „nie korzysta ze zwolnienia” (z art. 11n pkt 1 lit. b) należy mieć na uwadze to, że podatnik jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki kwalifikowane w ramach inwestycji, niezależnie od momentu, w którym zacznie uzyskiwać dochód z tej inwestycji – wyjaśnił poznański sąd.

Wyrok jest nieprawomocny. ©℗

orzecznictwo