Jak rozliczyć w CIT i VAT kompleksowe usługi doradcze związane z pozwoleniem na pracę dla klienta indywidualnego z Filipin?

X spółka z o.o. (podatnik VAT czynny) prowadzi działalność gospodarczą związaną z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników, w tym świadczy usługi doradztwa. Siedziba działalności gospodarczej spółki oraz jej jedyne stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajduje się w Polsce. Od grudnia 2024 r. spółka rozszerzyła zakres działalności o usługi dla osób z Azji (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) starających się o pracę w Polsce lub innych krajach UE. Świadczy je na rzecz osób mających stałe miejsce zamieszkania w swoich państwach pochodzenia, które w momencie wykonania usługi nie przebywają w Polsce ani w innym kraju UE.

Usługi swoim zakresem obejmują m.in.:

1. Doradztwo w zakresie zgromadzenia dokumentów, które osoba musi złożyć w konsulacie w celu uzyskania wizy rezydenta/długoterminowej.

2. Koordynację pomiędzy pracownikiem a pracodawcą w sprawie przylotu pracownika do kraju pracodawcy, a także polegającą na rozwiązywaniu różnego rodzaju problemów.

3. Konsultację psychologiczną online dotyczącą wyboru ofert pracy według profilu pracownika w zależności od płci, wieku, umiejętności zawodowych i preferencji.

4. Doradztwo w uzyskaniu zaświadczenia o niekaralności pozwalające na wjazd do UE.

5. Konsultację online w sprawie kontroli medycznej.

6. Konsultacje prawne online dotyczące pobytu na terenie UE.

7. Pomoc w sprawdzaniu poprawności pakietu/kompletu dokumentów od pracodawcy i przekazanie skanów dla pracownika.

8. Porady online dotyczące czynności życia codziennego.

9. Doradztwo online w zakresie zakupu biletu/karty komunikacji miejskiej na miesiąc.

10. Doradztwo online w postaci wsparcia psychicznego klienta przed wylotem do obcego kraju.

11. Konsultacje online w zakresie wyboru techniki nauki języka obcego przed wyjazdem z Azji.

12. Doradztwo online przed wyjazdem z Azji w zakresie przywilejów i obowiązków pracownika.

Realizacja usługi będzie się odbywać poprzez konsultacje online oraz przekazanie odbiorcy usługi materiałów instruktażowych na wskazany adres e-mailowy. Usługi, które będą świadczone przez spółkę, nie mają charakteru zautomatyzowanego, wymagają w każdym przypadku indywidualnego udzielenia wyjaśnień i porad usługobiorcy, przy czym nie będą to usługi generowane automatycznie przez komputer, chociaż porady i wyjaśnienia będą przekazywane online. Zgodnie z warunkami świadczenia ww. usług będą one zawsze dokumentowane fakturami w formie elektronicznej. Klient z Azji, korzystając z usługi, wyraża zgodę na wystawienie stosownej faktury i jej otrzymanie w formie elektronicznej. 19 grudnia 2024 r. spółka wykonała pierwszą taką usługę na rzecz p. Daniela pochodzącego z Filipin (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej). Spółka na udokumentowanie tej usługi wystawiła 19 grudnia 2024 r. fakturę elektroniczną (PDF) na kwotę 1000 zł (bez stawki i kwoty VAT). Zapłatę za tę usługę spółka otrzymała przelewem na swój rachunek bankowy tego samego dnia. Pomiędzy spółką a jej klientem z Azji nie zachodzą powiązania w rozumieniu art. 32 ust. 2 ustawy o VAT. Spółka rozlicza VAT i zaliczki na CIT na zasadach ogólnych za okresy miesięczne. Jej rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, a właściwa dla niej jest stawka CIT w wysokości 19 proc. Czy spółka prawidłowo wystawiła fakturę bez stawki i kwoty VAT, uznając, że doszło do eksportu usług? Jak spółka powinna rozliczyć tę kompleksową usługę doradczą związaną z pozwoleniem na pracę dla klienta indywidualnego z Filipin na gruncie VAT i CIT? ©℗

VAT

Opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), a towary to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Z kolei przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

W analizowanej sprawie odpłatnie (za wynagrodzeniem) wykonywane przez spółkę X czynności związane z kompleksowymi usługami doradczymi związanymi z pozwoleniem na pracę dla klientów indywidualnych z Azji (tj. m.in. usługa wykonana na rzecz p. Daniela z Filipin) stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Uwaga! W przypadku świadczenia usług od określenia miejsca świadczenia zależy to, czy dana usługa podlega opodatkowaniu VAT w Polsce, czy też nie.

Należy tutaj wskazać, że przepisy o miejscu świadczenia usług posługują się własną definicją podatnika zawartą w art. 28a ustawy o VAT. W analizowanej sprawie takim podatnikiem jest spółka X (podatnik VAT czynny w Polsce), natomiast usługobiorcy nie mają takiego statusu – są nimi bowiem osoby fizyczne nieprowadzącego działalności gospodarczej. Należy też zaznaczyć, że w przypadku osób fizycznych podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą w Polsce, w innych państw członkowskich oraz w państwach trzecich. W analizowanej sprawie adresami tej kompleksowej usługi doradczej związanej z pozwoleniem na pracę dla klientów indywidualnych z Azji są zatem niepodatnicy w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT. Tak więc usługa świadczona na rzecz p. Daniela z Filipin będzie świadczona na rzecz niepodatnika.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że siedziba działalności gospodarczej spółki oraz jej jedyne stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajduje się w Polsce. Zgodnie z zasadą ogólną, wyrażoną w art. 28c ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem art. 28c ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h–28n ustawy o VAT. Należy jednak zauważyć, że kompleksowe usługi doradcze związane z pozwoleniem na pracę dla klientów indywidualnych są adresowane do osób (niepodatników) pochodzących z Azji. W momencie wykonania usługi osoby te nie przebywają w Polsce ani w innym kraju UE, a ich stałe miejsce zamieszkania znajduje się w państwie ich pochodzenia (w Azji). Stosownie zaś do art. 28l ustawy o VAT w przypadku świadczenia niektórych usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej (a do takich klientów adresowana jest przedmiotowa usługa) – miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W interesującym nas zakresie ograniczmy się do wskazania, że zgodnie z art. 28l pkt 3 i 4 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej, usług:

• (pkt 3) doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług,
• (pkt 4) przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń

– miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Jak wyjaśnił dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 marca 2024 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.883.2023.2.KT: „(…) ani ustawa ani przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia doradztwa. Zatem – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – należy posłużyć się znaczeniem językowym. Termin «doradztwo» obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, gospodarcze, czy finansowe. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem «doradcy» należy rozumieć tego, «kto udziela porad». Natomiast «doradzać», w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza «udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie». Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym «doradztwo» to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad na przykład w zakresie ekonomii, finansów czy też z innych dziedzin, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin «usługi w zakresie doradztwa» należy rozumieć szeroko”.

Odnosząc się do analizowanej sprawy, należy wskazać, że czynności związane z pozyskiwaniem pracowników i kierowaniem ich do odpowiednich pracodawców mogą zawierać elementy przypominające niekiedy udzielanie porad. Trudno odróżnić je od udzielania zwykłych informacji. Spółka z jednej strony wyszukuje miejsca pracy, a więc znajduje pracodawców poszukujących pracowników, a z drugiej – pozyskuje dla tych pracodawców odpowiednich pracowników. Aby pracownik spełniał warunki narzucone przez pracodawcę, spółka musi dokonać weryfikacji jego przydatności. Polega to m.in. na weryfikacji dokumentów. Pozyskanie pracowników z kraju trzeciego, w tym przypadku z Azji (a w przypadku p. Daniela z Filipin), wiąże się z dodatkowymi czynnościami, a mianowicie z uzyskaniem wiz rezydenta. Konieczne są więc dodatkowe czynności, tj. skompletowanie przez przyszłego pracownika odpowiednich dokumentów, które ten musi przekazać np. do polskiego konsulatu. Z opisu zakresu świadczonych usług można wnioskować, że spółka zajmuje się oceną, czy zebrane dokumenty są odpowiednie, natomiast nie reprezentuje tej osoby w sprawie składania dokumentów przed urzędem. Podobnie w przypadku innych dokumentów, które przyszły pracownik musi przekazać ewentualnemu pracodawcy, czynności spółki polegają wyłącznie na sprawdzeniu dokumentów pod względem poprawności wpisanych danych osobowych pracownika w umowie pracownika, oświadczeniu o zakwaterowaniu pracownika i w innych dokumentach. Ponadto spółka wykonuje czynności, które – choć można by mieć wrażenie, że są doradzaniem w potocznym tego słowa znaczeniu – wydaje się, że nie mogą stanowić usług typowo doradczych. Koordynacja pomiędzy pracownikiem a pracodawcą w sprawie przylotu pracownika do kraju pracodawcy, która obejmuje np. przekazywanie pracownikowi przed wylotem z Azji kontaktów online do koordynatora pracodawcy, czy udzielanie porad dotyczących czynności życia codziennego nie stanowią usług typowo doradczych, jednak mogą stanowić usługi przekazywania informacji. Podobnie z innymi czynnościami, które spółka wykonuje na rzecz osób z Azji. Usługi te, choć nie mają charakteru typowo doradczego, to mogą być uznane za usługi podobne do tych usług oraz za usługi związane z przekazywaniem informacji. Zatem należy uznać, że na podstawie art. 28l pkt 3 i 4 ustawy o VAT miejscem świadczenia (a zarazem opodatkowania) tych usług będzie terytorium kraju trzeciego (tam, gdzie znajduje się stałe miejsce zamieszkania usługobiorcy niebędącego podatnikiem), a nie terytorium Polski (por. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 22 sierpnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.272.2024.2.AP). W przypadku usługi wykonanej na rzecz p. Daniela będzie to terytorium Filipin.

Żadna z norm prawa krajowego czy też prawa unijnego nie definiuje „świadczeń złożonych”. Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE. W świetle jego orzecznictwa każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej (zob. wyrok z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96, Card Protection Plan Ltd [CPP] przeciwko Commissioners of Customs & Excise). Świadczenie pomocnicze występuje zaś w przypadku, gdy nie stanowi ono dla nabywcy celu samego w sobie, lecz służy lepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego (zob. orzeczenia: z 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05, Aktiebolaget NN przeciwko Skatteverket, oraz z 22 października 1998 r. w połączonych sprawach C-308/96 i C-94/97, Commissioners of Customs and Excise v T.P. Madgett, R.M. Baldwin and The Howden Court Hotel).

O świadczeniu złożonym można więc mówić w sytuacji, gdy:

• świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej,
• poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny,
• kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych,
• kiedy nie istnieje możliwość odrębnego fakturowania za daną czynność (zob. wyrok z 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06, Ministero dell’Economia e delle Finanze, dawniej Ministero delle Finanze, przeciwko Part Service Srl, spółka w likwidacji, dawniej Italservice Srl).

Zatem z wykonaniem czynności złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie to jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń) będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie czynność taka, jeśli może zostać uznana za czynność o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu według zasad właściwych dla świadczenia podstawowego, głównego. W konsekwencji w przypadku czynności o charakterze kompleksowym o sposobie opodatkowania decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną czynnością kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych czynności. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

O tym, czy będziemy mieli do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96, Card Protection Plan Ltd [CPP] przeciwko Commissioners of Customs & Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, a pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług. Podobnie do świadczeń złożonych podchodzi orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (zob. wyroki NSA z 1 kwietnia 2015 r., sygn. akt I FSK 2134/13; z 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt I FSK 494/17).

W analizowanej sprawie warto jest się odnieść do wydanej w podobnym stanie faktycznym interpretacji indywidualnej dyrektora KIS z 22 sierpnia 2024 r., 0114-KDIP1-2.4012.272.2024.2.AP. Organ podatkowy stwierdził w niej, że: „Jak Spółka wskazała (…) kontrahenci, w związku z planowanym przyjazdem do pracy na teren UE, oczekują otrzymania całościowej porady odnośnie załatwienia wszelkich formalności związanych z planowanym przyjazdem i pobytem (pracą) w tym kraju. W tym przypadku, pomimo tego, że trudno określić świadczenie główne, czynności wykonywane przez Państwa na rzecz osób fizycznych z Azji należy uznać za jedną kompleksową usługę, na którą składają się świadczenia równorzędne stanowiące jej elementy składowe. Podsumowując, świadczenie przez Państwa, na podstawie zawartej umowy, odpłatne usługi na rzecz osób fizycznych z Azji poszukujących pracy w Polsce i innych krajach UE, w skład których wchodzą opisane we wniosku czynności, można uznać za świadczenie usługi kompleksowej o charakterze podobnym do usługi doradczej z elementami przekazywania informacji, której miejscem opodatkowania, na podstawie art. 28l ustawy, będzie terytorium kraju trzeciego, w którym nabywcy usług posiadają stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu”.

W analizowanej sprawie usługa wykonana na rzecz p. Daniela nie będzie zatem opodatkowana w Polsce, gdyż na podstawie art. 28l pkt 3 i 4 ustawy o VAT miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania tej usługi będzie terytorium Filipin, tj. państwo, w którym znajduje się stałe miejsce zamieszkania klienta (p. Daniela). Prawidłowo zatem spółka uznała, że doszło do tzw. eksportu usług (tj. świadczenia usług poza terytorium kraju).

Prawidłowo także spółka wystawiła fakturę bez stawki i kwoty VAT (art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT), gdyż danych tych nie wykazują faktury dokumentujące eksport usług. Należy tutaj wyjaśnić, że „polską” fakturę można wystawić m.in. na udokumentowanie eksportu usług w przypadku, gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego (art. 106a pkt 2 lit. b ustawy o VAT). W analizowanym przypadku nabywcą usługi jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Zasadniczo na rzecz tej grupy nabywców obowiązek wystawienia faktury powstaje dopiero na ich żądanie (art. 106b ust. 1 i 3 ustawy o VAT). Z opisu stanu faktycznego wynika, że zgodnie z warunkami świadczenia tych usług będą one zawsze dokumentowane fakturami, a klient z Azji, korzystając z usługi, wyraża zgodę na wystawienie stosowanej faktury. Zatem spółka jak najbardziej była uprawniona do wystawienia tej faktury dla p. Daniela 19 grudnia 2024 r. Warto tutaj zaznaczyć, że faktura ta została wystawiona w terminie określonym w art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, tj. nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę. Klientowi (p. Danielowi) została przesłana faktura w formie elektronicznej (PDF). W świetle art. 106n ust. 1 ustawy o VAT stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury. Z opisu stanu faktycznego wynika, że warunek akceptacji odbiorcy otrzymania faktury elektronicznej (art. 106n ust. 1 ustawy o VAT) został spełniony, gdyż zgodnie z warunkami świadczenia usług klient, korzystając z usługi, wyraża zgodę na otrzymanie e-faktury.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przy czym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT). W definicji sprzedaży nie mieści się eksport usług. Zatem pomimo że przedmiotowa usługa świadczona jest na rzecz osoby fizyczniej nieprowadzącej działalności gospodarczej (tj. p. Daniela z Filipin), nie ewidencjonuje się jej na kasie fiskalnej.

W przypadku eksportu usług – formalnie rzecz biorąc – nie powstaje obowiązek podatkowy. Jednak na podstawie art. 109 ust. 3a ustawy o VAT podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju.

W przypadku usług doradczych związanych z pozwoleniem na pracę dla klienta indywidualnego obowiązek podatkowy należy ustalić zgodnie z regułą ogólną zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. Powstaje więc on z chwilą wykonania usługi. Oznacza to, że w analizowanej sprawie usługę wykonaną na rzecz p. Daniela z Filipin należy wykazać w JPK_V7M za grudzień 2024 r. (usługa została bowiem wykonana 19 grudnia 2024 r.). Zapłatę za usługę spółka otrzymała 19 grudnia 2024 r., a zatem art. 19a ust. 8 ustawy o VAT dotyczący zaliczek nie znajdzie zastosowania.

Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (art. 29a ust. 1 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje:

• podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
• koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W analizowanej sprawie podstawą opodatkowania usługi wykonanej na rzecz p. Daniela z Filipin będzie ustalona cena netto, tj. 1000 zł.

Podsumowując, w JPK_V7M za grudzień 2024 r. należy wykazać podstawę opodatkowania w K_11 (ewidencja) i P_11 (deklaracja), na podstawie faktury wystawionej dla p. Daniela z Filipin, ujmując ją z kodem GTU_12. Zgodnie z par. 10 ust. 3 pkt 2 lit. b w zw. z ust. 3a rozporządzenia w sprawie JPK_VAT z takim kodem powinny bowiem być ujmowane faktury dokumentujące świadczenie usług o charakterze niematerialnym – wyłącznie:

• doradczych, w tym doradztwa prawnego i podatkowego oraz doradztwa związanego z zarządzaniem (PKWiU 62.02.1, 62.02.2, 66.19.91, 69.20.3, 70.22.11, 70.22.12, 70.22.13, 70.22.14, 70.22.15, 70.22.16, 70.22.3, 71.11.24, 71.11.42, 71.12.11, 71.12.31, 74.90.13, 74.90.15, 74.90.19),
• w zakresie rachunkowości i audytu finansowego (PKWiU 69.20.1, 69.20.2),
• prawnych (PKWiU 69.1),
• zarządczych (PKWiU 62.03, 63.11.12, 66.11.19, 66.30, 68.32, 69.20.4, 70.22.17, 70.22.2, 90.02.19.1),
• firm centralnych (PKWiU 70.1),
• marketingowych lub reklamowych (PKWiU 73.1),
• badania rynku i opinii publicznej (PKWiU 73.2),
• w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych (PKWiU 72) oraz
• w zakresie pozaszkolnych form edukacji (PKWiU 85.5).

Uwaga! Stosownie do art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik ma dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. ©℗

CIT

Ustawa o CIT nie zawiera ogólnej definicji przychodu. Przyjmuje się, że przychodem, tj. źródłem dochodu, jest tylko ta wartość, która, wchodząc do majątku podatnika, może powiększyć jego aktywa. Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie – a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne – powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Zasadniczo o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia – w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa (por. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 22 grudnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.355.2017.1.ZK).

Ustawa o CIT zawiera w art. 12 ust. 1 otwarty katalog przysporzeń majątkowych stanowiących przychody podatkowe. Są nimi w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT).

Uwaga! Do przychodów nie zalicza się należnego VAT (art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT). W analizowanej sprawie podatek należny od tej usługi nie wystąpi, gdyż zachodzi tutaj eksport usług.

W analizowanej sprawie przychodem z tytułu świadczenia usługi wykonanej na rzecz p. Daniela z Filipin będzie ustalone wynagrodzenie netto w kwocie 1000 zł.

W myśl art. 12 ust. 3a ustawy o CIT za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.

W analizowanej sprawie przychód z tytułu usługi wykonanej na rzecz p. Daniela z Filipin powstał 19 grudnia 2024 r., kiedy usługa została wykonana. Tego samego dnia doszło także do wystawienia faktury dokumentującej te usługę oraz została otrzymana przez spółkę zapłata. Podstawę opodatkowania co do zasady stanowi dochód. Dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (art. 7 i 18 ustawy o CIT).

Z opisu nie wynika, jakie były koszty uzyskania przychodów dotyczące wykonania przedmiotowej usługi. Na potrzeby schematu rozliczenia koszty te zostaną pominięte i zostanie przyjęte, że dochód uzyskany ze sprzedaży tej usługi odpowiada osiągniętym przychodom. Zatem dochód z usługi wykonanej na rzecz p. Daniela z Filipin wyniesie 1000 zł.

Dla spółki X właściwa jest stawka CIT w wysokości 19 proc. Należna zaliczka na CIT za grudzień 2024 r. od przedmiotowej usługi wyniesie 190 zł (1000 zł x 19 proc.). ©℗