W Polskim prawodawstwie termin „raj podatkowy” nie występuje. Resort finansów informuje natomiast o krajach i terytoriach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych i fizycznych. MF w formie rozporządzenia wymienia 31 krajów o systemach podatkowych odznaczających się szkodliwą konkurencją.
Pojęcie raju podatkowego nieco precyzyjniej określa Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Na listę OECD i polską zarazem trafiają kraje, które nie prowadzą działań zmierzających do wprowadzenia wymiany informacji podatkowej między innymi krajami. Odznaczają się także podatkiem dochodowym o nominalnym charakterze lub jego brakiem.
Raje podatkowe ułatwiają nielegalne działania międzynarodowe, a zarazem przyciągają przedsiębiorców do państw o słabej aktywności ekonomicznej. Jak podmioty gospodarcze wykorzystują warunki państw określanych mianem rajów podatkowych? Ich celem bywa minimalizacja kosztów związanych z podatkiem pośrednim. Niejednokrotnie zakładają na terytorium tych państw spółkę wykorzystując ją do transferowania zysków. Przedmiotem ich aktywności może być także transfer produktów. Niezbędnym wówczas narzędziem są ceny transferowe, czyli takie kształtowanie cen, które umożliwia wykazanie dochodów podlegających opodatkowaniu w kraju o „atrakcyjnym” systemie podatkowym.
Narzędziem walki z takim procederem może stać się planowana klauzula obejścia prawa podatkowego. Przyszła nowelizacja ordynacji podatkowej ma na celu ograniczenie swobody prowadzenia działalności gospodarczej szczególne na terytoriach rajów podatkowych, a tym samym uniemożliwienie osiągnięcia korzyści majątkowych wskutek nielegalnych praktyk.