Podajesz się za domownika? Bierzesz na siebie odpowiedzialność

Skuteczne jest doręczenie postanowienia pełnoletniej córce, która przebywając w domu rodziców, zobowiązała się oddać pismo ojcu – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim. Chodziło o przedsiębiorcę, wobec którego naczelnik urzędu skarbowego wszczął kontrolę, a następnie postępowanie podatkowe. Na koniec wydał decyzję nakazującą zapłatę ponad 650 tys. zł podatku.

Mężczyzna się odwołał. Argumentował, że postanowienie o wszczęciu postępowania było wadliwie doręczone, bo odebrała je córka, która nie jest już domownikiem, została zameldowana w innym miejscu.

Artykuł 149 ordynacji podatkowej stanowi, że „w przypadku nieobecności adresata w miejscu zamieszkania albo pod adresem do doręczeń w kraju pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, a gdyby go nie było lub odmówił przyjęcia pisma – sąsiadowi, zarządcy domu lub dozorcy – gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi”.

Dyrektor izby administracji skarbowej uznał, że córka została zasadnie uznana za pełnoletniego domownika. Z bazy Poltax wynikało bowiem, iż jest ona zameldowana i zamieszkuje z rodzicami pod adresem, pod którym zastał ją pracownik urzędu skarbowego.

Dyrektor IAS zwrócił uwagę na to, że córka nie powiadomiła urzędu skarbowego o zmianie miejsca zameldowania, natomiast „sam fakt zameldowania pod jakimś adresem nie oznacza, że się tam zamieszkuje”.

Uwadze fiskusa nie uszło również to, że córka podpisała się na zwrotnym potwierdzeniu odbioru i zobowiązała się oddać pismo adresatowi. Zachowała się więc jak domownik.

Decyzje utrzymał w mocy gorzowski WSA. Zwrócił uwagę na to, że córka przedsiębiorcy podpisała się imieniem i nazwiskiem z dopiskiem „córka”, a na odwrocie dokumentu odznaczyła pole wskazujące, że pismo zostało doręczone dorosłemu domownikowi. Takie zachowanie potwierdza, że można ją było uznać za dorosłego domownika – orzekł sąd.

Dodał, że jeśli faktycznie córka była tylko gościem u rodziców, to „w tej sytuacji nie powinna odbierać korespondencji, czego jednak nie uczyniła”.

Sąd przywołał też inne orzeczenia, z których wynika, iż wydanie korespondencji osobie podającej się za domownika skutkuje uznaniem przesyłki za doręczoną, nawet gdy osoba ta w rzeczywistości nie jest domownikiem (wyrok NSA z 15 grudnia 2015 r., sygn. akt II FSK 2741/13, oraz WSA w Warszawie z 25 marca 2019 r., III SA/Wa 1356/18).

Wyrok gorzowskiego WSA jest nieprawomocny.©℗

orzecznictwo