Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Z nowym rokiem zaczną być stosowane zmienione zasady w relacjach podatkowych pomiędzy Polską a Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi (ZEA).
Wprowadza je protokół podpisany 11 grudnia 2013 r. W istotny sposób zmienia on obowiązującą od ponad 20 lat bilateralną umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.
Jedna z najważniejszych zmian dotyczy praktyki wykorzystywania spółek zarejestrowanych w ZEA do optymalizacji podatkowej. Chodzi o zasady opodatkowania wynagrodzeń dyrektorów, czyli członków zarządów i rad nadzorczych spółek kapitałowych. Protokół wprowadza bowiem zasadę całkiem przeciwną do dotychczasowego standardu wynikającego z Modelowej konwencji OECD, przewidującego prawo państwa siedziby spółki do opodatkowania wynagrodzeń dyrektorów.
Od 1 stycznia 2016 r. wynagrodzenia dyrektorów oraz inne podobne należności będą podlegać opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania danej osoby. Tym samym nie będzie już możliwe wykorzystywanie braku efektywnego opodatkowania dochodów osób fizycznych w ZEA dla unikania opodatkowania tej kategorii dochodów w Polsce. Wynagrodzenie dyrektorów spółek z siedzibą w ZEA będzie w pełni opodatkowane w naszym kraju.
Znacznie zawężona zostaje definicja osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w ZEA. Będzie to oznaczać osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w ZEA i będącą obywatelem tego kraju oraz spółkę, która została utworzona w ZEA i ma tam miejsce faktycznego zarządu, a i to pod warunkiem, że może ona przedstawić dowód, iż wyłącznym właścicielem jej kapitału są ZEA lub instytucja rządowa ZEA bądź federalny lub lokalny rząd albo osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w ZEA, i że jest ona kontrolowana przez takie osoby (mające miejsce zamieszkania lub faktyczny zarząd w ZEA). Przypomina to podmiotowe ograniczenia korzyści umownych w nowej umowie podatkowej ze Stanami Zjednoczonymi z 2012 r. (znane jako Limitation on Benefits).
Dodana zostaje klauzula nieruchomościowa, która – w razie przeniesienia własności udziałów lub akcji, których wartość w więcej niż w 50 proc. pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w danym państwie – daje temu państwu prawo do opodatkowania zysków z tego tytułu.
Z definicji należności licencyjnych usunięto stwierdzenie, że nie obejmują one opłat związanych z eksploatacją kopalń i kamieniołomów lub z wydobyciem surowców naturalnych.
Nie zmienia się wysokość maksymalnej stawki podatku pobieranego u źródła od należności licencyjnych, podobnie jak i od dywidend i odsetek. Nadal będzie ona wynosić maksymalnie 5 proc. kwoty brutto.
W „zasadzie 183 dni” mającej zastosowanie przy opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej dotychczasowe sformułowanie „183 dni w danym roku podatkowym” zastąpiono rekomendowanym w Modelowej konwencji OECD określeniem „183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym”.
W celu unikania podwójnego opodatkowania Polska ma stosować metodę metoda zaliczenia zwykłego (proporcjonalnego) i metodę wyłączenia z progresją – w odniesieniu do tych kategorii dochodu, które zgodnie z postanowieniami umowy będą zwolnione od opodatkowania w Polsce.
Znacznie poszerzony zostaje zakres wymiany informacji (zupełnie zmieniony art. 27 umowy).
Całkiem nowy art. 23A wprowadza ograniczenie korzyści wynikających z konwencji, jeżeli można uznać, iż głównym lub jednym z głównych celów zawarcia transakcji było uzyskanie takich korzyści, których osiągnięcie nie byłoby możliwe w inny sposób. Będzie to miało zastosowanie również w odniesieniu do podmiotów, które nie prowadzą rzeczywistej działalności gospodarczej.
