Konsekwencje odczuło też na własnej skórze wiele osób fizycznych prowadzących indywidualnie działalność gospodarczą. Od początku toczą przecież spór z fiskusem o art. 30b ust. 4 ustawy o PIT, w którym jest mowa o realizacji praw z instrumentów finansowych „w wykonaniu działalności gospodarczej” podatnika.
Odpowiedź jest banalnie prosta – interpretacja ministra dotyczy wyłącznie podatników CIT, a nie PIT. I przez to, choć została wydana na podstawie art. 14a par. 1 ordynacji podatkowej, ogólna nie jest. Najpewniej z tego powodu jest także niezgodna z konstytucją, ale któż miałby dziś o tym orzec?
Posłowie za dalszymi pracami nad odroczeniem wejścia w życie ustawy o administracji podatkowej
Posłowie za dalszymi pracami nad odroczeniem wejścia w życie ustawy o administracji podatkowej

Zobacz również
Pomińmy podatników PIT, ale dlaczego nie dziękują inne firmy płacące CIT? Bo najprawdopodobniej ich zobowiązania w tym zakresie już się przedawniły. Toksyczne opcje walutowe to – jak przyznaje minister – problem lat 2007–2008, więc pięcioletni okres przedawnienia minął już z końcem 2014 r. Tymi, którzy mogliby zyskać na interpretacji ministra, są firmy walczące o swoje w sądach administracyjnych. Należy jednak zwrócić uwagę na to, że dotychczasowe wyroki sądów były zgodne z sensem wypowiedzi ministra. Ten bowiem wyraźnie zastrzega, że w sytuacji, gdy nabycie opcji miało „wyłącznie cel zarobkowy (spekulacyjny), wydatki takie nie stanowią kosztów uzyskania przychodów”.
Z dotychczasowych orzeczeń NSA nie wynikało nic innego. Przegrane firm brały się stąd, że sąd kasacyjny podzielał zdanie organów podatkowych o spekulacyjnym charakterze transakcji na opcjach i ich oderwaniu od przedmiotu działalności gospodarczej podatnika (tak m.in. w tegorocznych wyrokach o sygn. akt II FSK 2249/13, II FSK 2561/12, II FSK 1009/12).
Podatnicy wygrywali, jeśli organy podatkowe w ogóle nie podnosiły argumentu o braku związku pomiędzy kontraktami na instrumentach pochodnych. Tak było choćby w sprawie z 6 października 2015 r. (sygn. akt II FSK 1922/13). Zatem teraz organy podatkowe będą albo pomijać zarzut braku związku kosztu z przychodem, albo wycofają wniesione już skargi kasacyjne. Liczę na to, że dowiemy się, w sprawie których podmiotów takie decyzje zapadną.