Opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, tj. każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowidostawytowarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (zob. art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 in principio ustawy o VAT).
Umowa najmu jest umową nazwaną w kodeksie cywilnym uregulowaną. Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz (art. 659 par. 1 k.c.). Najemca może rzecz najętą oddać w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa tego nie zabrania. W razie oddania rzeczy osobie trzeciej najemca, jak i osoba trzecia są odpowiedzialni względem wynajmującego za to, że rzecz najęta będzie używana zgodnie z obowiązkami wynikającymi z umowy najmu . Stosunek wynikający z zawartej przez najemcę umowy o bezpłatne używanie lub podnajem rozwiązuje się najpóźniej z chwilą zakończenia stosunku najmu (art. 668 par. 1 k.c.).
W przedstawionym stanie faktycznym usługi najmu świadczą zarówno spółka Alfa na rzecz spółki Omega (usługi najmu nieruchomości), jak i spółka Omega na rzecz firm trzecich – ostatecznych najemców (usługi podnajmu pomieszczeń).
Przedmiotowe usługi najmu świadczone zarówno przez spółkę Alfa, jak i spółkę Omega są opodatkowane podstawową stawką VAT w wysokości 23 proc., a nabywcami są inni podatnicy (tj. spółka Omega i firmy trzecie). Zatem na sprzedawcach (tj. spółce Alfa i spółce Omega) ciąży w świetle art. 106b ustawy o VAT obowiązek wystawienia faktury dokumentującej dokonaną sprzedaż. Każda z tych spółek powinna wystawić fakturę na udokumentowanie własnej sprzedaży, tj.:
● spółka Alfa (właściciel nieruchomości) powinna wystawić fakturę za usługi najmu nieruchomości na rzecz spółki Omega (najemca),
● spółka Omega (najemca nieruchomości) powinna wystawić fakturę za usługi najmu pomieszczeń dla poszczególnych podnajemców (firm trzecich).
Pogląd taki znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych (zob. interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 kwietnia 2015 r., nr IPPP1/4512-102/15-3/EK).
Podstawa prawna
Ustawa z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.). Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).