Grunty położone poza obszarem parku narodowego czy rezerwatu przyrody nie są zwolnione z podatku od nieruchomości – orzekł NSA.

Małżonkowie, których dotyczyła ta sprawa, uważali, że nie powinni płacić daniny, skoro ich działka letniskowa jest położona na terenie parku krajobrazowego i co więcej – na terenie rezerwatu biosfery.
Spór toczył się o art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 849, z 2015). Zwalnia on z daniny grunty położone na obszarach objętych ochroną ścisłą, czynną lub krajobrazową, a także budynki i budowle trwale związane z gruntem, służące bezpośrednio osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody – w parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody.
Wójt gminy uważał, że nawet jeśli grunt jest objęty ochroną, to dodatkowo jeszcze musi być położony w parku narodowym lub rezerwacie przyrody. Tymczasem na terenie gminy nie ma ani parku narodowego, ani rezerwatu przyrody. Jest tylko park krajobrazowy – stwierdził wójt.
Handel z przyczepy: Zamiast opłaty targowej lepiej zapłacić podatek od nieruchomości
Handel z przyczepy: Zamiast opłaty targowej lepiej zapłacić podatek od nieruchomości

Zobacz również
Małżonkowie nie zgadzali się z taką wykładnią przepisu. Uważali, że wystarczy, aby grunt był położony na obszarach objętych ochroną ścisłą, czynną lub krajobrazową. A w ich sytuacji tak było. Twierdzili, że wymóg położenia w parkach narodowych oraz rezerwatach przyrody odnosi się wyłącznie do budynków i budowli. Powołali się przy tym na wyrok WSA w Gdańsku (sygn. akt I SA/Gd 220/09).
Jednak Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku nie podzieliło zdania podatników, dlatego sprawa trafiła do sądu.
Gdański WSA oddalił skargę małżonków. Stwierdził, że z art. 7 ust. 1 pkt 8 wcale nie wynika, by grunty w parkach krajobrazowych były zwolnione z daniny. Przypomniał, że wszelkie zwolnienia podatkowe są wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej, dlatego wykładnia przepisów ustanawiających te zwolnienia musi być wykładnią ścisłą, a rozszerzenie zwolnienia jest niedopuszczalne.
Tak samo orzekł Naczelny Sąd Administracyjny. Dodatkowo sięgnął po wykładnię systemową i dodał, że ustawa o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 627 ze zm.) wprost stanowi, iż obszary ochrony ścisłej, czynnej i krajobrazowej ustawodawca zarezerwował dla parków narodowych i rezerwatów przyrody, a nie dla parków krajobrazowych. ©?
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 19 sierpnia 2015 r., sygn. akt II FSK 1699/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia