Czy nieodliczony VAT od zakupu paliwa do firmowych samochodów osobowych można zliczyć do kosztów uzyskania przychodów? Czy koszt ten ująć na oddzielnym koncie? W jaki sposób wykazać kwotę netto oraz odliczony VAT w deklaracji VAT?
Dziennik Gazeta Prawna
Począwszy od 1 lipca 2015 r., podobnie jak w przypadku pozostałych zakupów związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych, nabywając paliwo, podatnicy mogą odliczyć 50 proc. VAT naliczonego.
Ustawodawca wprowadzając 50 proc. ograniczenie przy odliczaniu podatku naliczonego w stosunku do samochodów służących zarówno działalności gospodarczej, jak i celom prywatnym, dokonał wyliczenia wydatków objętych ww. ograniczeniem. Katalog tych wydatków został zawarty w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT. Wśród nich w punkcie 3 zostało wymienione nabycie paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu pojazdów służących użytkowi mieszanemu.
Niepodlegający odliczeniu VAT od zakupu paliwa do napędu firmowych samochodów osobowych podlega księgowaniu w koszty działalności operacyjnej (łącznie kwota netto plus VAT nieodliczony). Nieodliczony zgodnie z przepisami o VAT podatek naliczony od takich wydatków może stanowić koszt uzyskania przychodów.
Niepodlegający odliczeniu VAT zwiększa cenę netto nabycia paliwa. Oznacza to, że wydatek na nabycie paliwa do samochodów osobowych należy księgować w kwocie netto plus nieodliczony VAT na jednym koncie: Zużycie materiałów i energii lub odpowiednim koncie zespołu 5.
Ewidencja zakupu paliwa do samochodu osobowego może przebiegać następująco:
1) wartość brutto faktury: Ma konto Rozrachunki z dostawcami (lub konto Kasa); wartość bez podlegającego odliczeniu VAT: Wn konto Rozliczenie zakupu; 50 proc. VAT do odliczenia: Wn konto VAT naliczony;
2) wartość paliwa w cenie nabycia (kwota netto plus VAT niepodlegający odliczeniu): Wn konto Zużycie materiałów i energii, Ma konto Rozliczenie zakupu.
Przepisy nie regulują precyzyjnie kwestii wykazania w deklaracji VAT kwoty netto oraz podatku naliczonego. Jest tu więc dowolność. Istotne jest jedynie to, aby prawidłowo rozliczyć podatek i wypełnić deklarację. Ustawa o VAT określa, jakie elementy powinna zawierać ewidencja VAT, ale wskazuje tylko, że w ewidencji powinny być wpisane m.in. kwoty podatku naliczonego, obniżające kwotę podatku należnego. Wynika z tego, iż obowiązek wykazania w deklaracji VAT ogranicza się wyłącznie do kwoty podatku, a nie wartości netto. Poz. 39 i 41 tejże deklaracji mogą być wykazane zarówno w kwocie całkowitej, jak i proporcjonalnej do odliczenia podatku, czyli 50 proc.
Żaden z tych sposobów nie wpływa na ostateczny wynik rozliczenia. Oba są właściwe. Nie ma podstaw do twierdzeń, iż ujęcie całej kwoty netto jest błędne, a tym samym że cała deklaracja jest sporządzona błędnie. Ostatnio jednak organy podatkowe są zdania, iż prawidłowe jest ograniczenie nie tylko kwoty podatku, ale również podstawy opodatkowania, do 50 proc. jej wstępnej wartości.
Potwierdzeniem jest stanowisko dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z interpretacji z 9 października 2013 r. (nr akt ILPP2/443-639/13-3/JK). Wskazał on w niej, że „w części D.2. deklaracji VAT-714), w poz. 39 i w poz. 41, wnioskodawca powinien wykazywać tylko taką wartość netto nabytych towarów i usług, w jakiej przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego lub zwrot podatku naliczonego”.

PRZYKŁAD 1

Faktura
Na potrzeby prowadzonej działalności podatnik wykorzystuje samochód osobowy. 20 lipca 2015 r. nabył do niego paliwo i otrzymał fakturę dokumentującą ten zakup na kwotę 200 zł netto + 46 zł VAT. Z faktury tej będzie mógł odliczyć 23 zł (46 zł x 50 proc.). Podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane.
Objaśnienia:
1. Fv – zakup paliwa:
a) kwota brutto 246 zł: strona Ma konta Kasa;
b) kwota 223 zł: strona Wn konta Rozliczenie zakupu;
c) kwota 50 proc. VAT: strona Wn konta VAT naliczony;
2. PK - rozliczenie zakupu paliwa kwota 223 zł: strona Wn konta Zużycie materiałów i energii (analityka: Zakup paliwa), strona Ma konta Rozliczenie zakupu.
Podstawa prawna
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.).