Sąd uznał, że nie są one niezbędne, a ich celem jest jedynie ukazanie firmy w odpowiednim świetle wobec jej partnerów biznesowych. Mają więc charakter reprezentacyjny i nie mogą być odliczone jako koszty podatkowe.
Sprawa dotyczyła spółki produkującej szklane opakowania. Chcąc wypromować nowy produkt, spółka zorganizowała jednodniowe targi. Uczestniczyli w niej jej obecni i potencjalni kontrahenci. Spółka zaoferowała im nocleg i kolację z oprawą muzyczną. Opłaciła też gadżety reklamowe, przejazdy autokarem i wynajem sali konferencyjnej. Sądziła, że wszystkie te wydatki rozliczy jako koszty podatkowe.
Ulgę na złe długi można ująć w ewidencji na różne sposoby
Ulgę na złe długi można ująć w ewidencji na różne sposoby

Zobacz również
Dyrektor izby skarbowej potwierdził, że kosztem podatkowym są wydatki poniesione na wyżywienie w trakcie targów, gadżety reklamowe i wynajem sali konferencyjnej. Nie zgodził się natomiast na to, by do kosztów zaliczyć transport, nocleg i kolację z oprawą muzyczną. Stwierdził, że wydatki te nie były niezbędne do przeprowadzenia akcji promocyjnej, służyły jedynie budowaniu marki spółki. Jako wydatki reprezentacyjne nie mogą zatem, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, pomniejszyć przychodu.
Spółka zaskarżyła tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Argumentowała, że bez opłaconych noclegów i kolacji większość jej kontrahentów w ogóle nie uczestniczyłaby w targach, a to zmniejszyłoby wysokość potencjalnego przychodu.
WSA oddalił jej skargę. Stwierdził, że wydatki na oprawę muzyczną oraz na zapewnienie noclegu wynikały z ambicji biznesowych spółki – miały na celu kreowanie wizerunku spółki, a zatem ich charakter był reprezentacyjny. Sąd zwrócił uwagę na to, że opłacenie przez spółkę noclegu uczestnikom targów, w sytuacji gdy trwały one tylko jeden dzień, nie mogło być niezbędnym warunkiem ich organizacji. To samo dotyczy kosztów kolacji z oprawą muzyczną, przewidzianej już po zakończeniu targów. Wydatki te nie były reklamą ani promocją produktów i usług.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Olsztynie z 20 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Ol 229/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia