Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
– Oznacza to, że przedsiębiorstwo, które otrzymuje jedno dofinansowanie i przeznacza je na obydwa rodzaje kosztów, powinno dokonać korekty na dwa różne sposoby – zauważył NSA i uznał to za niedopuszczalne.
Decyzja o uchwale zapadła na tle sprawy konkretnej spółki, ale dotyczy wszystkich firm, które uczestniczą w programach finansowanych ze środków Unii Europejskiej. Praktyka jest taka, że dofinansowanie jest wypłacane dopiero po zakończeniu projektu. Do tego czasu spółka ponosi wydatki sama i rozlicza je jako koszt w księgach rachunkowych. Z chwilą gdy fizycznie otrzymuje dofinansowanie, ma przychód, który jest zwolniony z CIT. Dlatego po otrzymaniu środków spółka musi zmniejszyć koszty podatkowe, ponieważ wydatki sfinansowane ze środków objętych zwolnieniem nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.
Przepisy nie określają jednak, w którym momencie należy dokonać takiego zmniejszenia. Organy podatkowe od dawna stoją na stanowisku, że za każdym razem, bez względu na to, o jaki koszt chodzi, korekta powinna być dokonywana wstecz. Gdyby okazało się, że organy mają rację i spółki muszą korygować koszty wstecz, to oznaczałoby nie tylko obowiązek dopłaty podatku, lecz także uregulowania odsetek za zwłokę, mimo że nie uchybiły obowiązkowi podatkowemu. Co gorsza, z odsetkami trzeba by się było liczyć w każdym przypadku czerpania pieniędzy z UE, bo dotacje zawsze są wypłacane z opóźnieniem w stosunku do wydatków inwestycyjnych beneficjenta.
Obecnie trwają prace komisji sejmowej nad rządowym projektem zmian w zakresie korekty w VAT, PIT i CIT. Wynika z nich, że korekta wstecz będzie obowiązywała tylko w przypadku błędu podatnika. Jeśli ten będzie prawidłowo dokumentował transakcje, a do zmiany kosztów dojdzie dopiero później i nie z jego winy, to będzie on dokonywał poprawek na bieżąco. Zmiany mają wejść w życie w 2016 r., a o okresie sprzed tej daty zdecyduje uchwała NSA w składzie siedmiu sędziów.
ORZECZNICTWO
Postanowienie NSA z 22 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1499/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
