Chodziło o spółkę świadczącą usługi dostępu do płatnej telewizji cyfrowej. Dla uatrakcyjnienia oferty zamierzała ona wprowadzić usługi nagrywania w sieci (nPVR z ang. Network Personal Video Recorder). Dzięki niej abonent może nagrywać programy emitowane w telewizji cyfrowej, a następnie przechowywać je w sieci, co daje mu stały do nich dostęp.
Spółka sądziła, że usługi nagrywania w sieci są objęte stawką 8 proc. Uważała, że mieszczą się one pod poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, gdzie jest mowa o usługach polegających na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych. Wyłączone z tego są jednak usługi elektroniczne oraz polegające na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie.
Spółka twierdziła, że usługa nPVR, świadczona w ramach pakietu telewizji cyfrowej, przy wykorzystaniu tej samej infrastruktury telekomunikacyjnej, nie jest w żadnym stopniu ani usługą elektroniczną, ani usługą wypożyczania filmów. Tłumaczyła, że nagrane programy będą wierną kopią emitowanych programów w telewizji, co oznacza, że będą nagrywane z blokami reklamowymi. Przekonywała też, że usługa nagrywania w sieci nie jest usługą elektroniczną w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy o VAT, bo jest świadczona w ramach sieci telewizji cyfrowej.
Podział majątku przesądza o kosztach
Podział majątku przesądza o kosztach

Zobacz również
Nie zgodził się z tym dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja nr IPPP2/443-376/14-2/KBr). Stwierdził, że nPVR nie mieści się w zakresie usług polegających na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji. Przepisy te stanowią, że programem jest uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie. Tymczasem oferowana przez spółkę usługa polega tylko na nagraniu i możliwości jego wielokrotnego odtwarzania, a nie umożliwia odbioru konretnego programu. Ponadto usługa odbioru programu telewizyjnego umożliwia jego odtwarzanie wszystkim abonentom jednocześnie, a w tej sprawie nie ma to miejsca – dodał dyrektor izby.
W pełni zgodził się z tym WSA w Warszawie i oddalił skargę spółki. Przypomniał, że regułą jest stosowanie stawki podstawowej VAT, a wszelkie wyjątki od niej nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający. Wyrok jest nieprawomocny. ©?
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 16 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3385/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia