Inne firmy jednak na spadku bezrobocia stracą. Dostępność pomocy publicznej związana jest bowiem ze zaktualizowanymi danymi dotyczącymi przeciętnej stopy bezrobocia na terenie kraju i poszczególnych powiatów, które przekazał 28 września prezes Głównego Urzędu Statystycznego (M.P. poz. 932). Zasada jest prosta: im wyższe bezrobocie w danym powiecie w relacji do średniej krajowej, tym łatwiej jest pozyskać pomoc publiczną.
W jaki sposób należy to ustalić? Przypomnijmy, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT (analogicznie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT) zwolnione z podatku są dochody z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie o wspieraniu nowych inwestycji (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1752). Rozporządzenie wykonawcze do tej ustawy – z 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1713 ze zm.) – określa warunki, jakie należy spełnić, aby uzyskać decyzję o wsparciu. Z jego par. 4 ust. 2 wynika m.in., że przedsiębiorcy muszą ponieść w powiecie nakłady inwestycyjne w wysokości uzależnionej od przeciętnej stopy bezrobocia określonej w obwieszczeniu prezesa GUS. Wysokość nakładów wymaganych od dużego przedsiębiorcy waha się od 100 mln zł (gdy stopa bezrobocia w powiecie jest równa albo niższa od 60 proc. przeciętnej stopy bezrobocia w kraju) do 10 mln zł w średnim mieście tracącym funkcje społeczno-gospodarcze oraz w graniczącej z nim gminie (gdy stopa bezrobocia jest wyższa od 250 proc. przeciętnej stopy bezrobocia w kraju).
Wysokość nakładów jest odpowiednio niższa, gdy inwestycje planuje: średni przedsiębiorca (o 90 proc.), mała firma (o 95 proc.) lub mikrofirma (o 98 proc.). Dodatkowo od 31 grudnia ub.r. w przypadku reinwestycji realizowanej przez dużego i średniego przedsiębiorcę (rozbudowa istniejących zakładów) wysokość niezbędnych kosztów jest niższa o 50 proc. ©℗