Fiskus nie może odmawiać preferencji w VAT tylko z tego powodu, że badania zdrowotne wykonała firma spoza Polski – uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu.
Wyrok dotyczył spółki świadczącej usługi medyczne, w tym m.in. ginekologiczne, położnicze, laboratoryjne. W ich ramach spółka oferowała m.in. możliwość wykonania nieinwazyjnego testu prenatalnego, który pozwala na wykrycie ewentualnych wad zdrowotnych płodu. Pobierała próbkę krwi kobiety w ciąży i przesyłała ją za granicę. Tam była ona badana, a następnie odsyłana do Polski wraz z wynikami.
Spółka kupowała tę usługę od podmiotu z Chin bądź jego duńskiej spółki zależnej, ponieważ – jak argumentowała – nigdzie w Polsce nie przeprowadzano takich testów.
Spór dotyczył prawa do zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Przepis ten dotyczy usług medycznych służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, wykonywanych m.in. przez podmioty lecznicze.
Spółka uważała, że testy prenatalne są usługą medyczną służącą celom zdrowotnym i nie ma znaczenia fakt, że wykonuje je podmiot zagraniczny.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu był innego zdania. Uznał, że warunkiem zwolnienia jest to, by usługę medyczną wykonał polski podmiot leczniczy.
Nie zgodził się z tym WSA we Wrocławiu. Zwrócił uwagę na to, że polski przepis wdraża postanowienia unijnej dyrektywy dotyczące zwolnienia z VAT usług wykonywanych w interesie publicznym. Celem tej preferencji było zmniejszenie kosztów świadczenia usług medycznych oraz przyczynienie się do większej ich dostępności i powszechności – wyjaśnił WSA. Tymczasem – zdaniem sądu – stanowisko dyrektora zawęża możliwość dostępu do usługi medycznej.
WSA zwrócił także uwagę na to, że w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawodawca nie precyzuje pojęcia podmiotu leczniczego. Dlatego, w świetle wykładni językowej, przepis ten dotyczy wszystkich osób fizycznych bądź jednostek organizacyjnych, które świadczą usługi zdrowotne zgodnie z wiedzą medyczną i posiadają wymagane kwalifikacje zawodowe. Nie ma znaczenia kraj ich siedziby – uznał WSA. Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA we Wrocławiu z 30 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 2354/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
